Son Wimbledon Tenis Turnuvası'nda Andy Murray'nin gözyaşları çok etkileyiciydi. Dünkü yarı final müsabakasını izlememiştim ama yıllardan sonra İngiltere adına finale yükselen ilk raket olduğu için gözyaşı döktüğünü gazetelerde okumuştum. Ama bugün final maçında Federer'i tutmama rağmen, maçtan sonra röportaj verirken Murray'nin gene gözyaşlarını tutamaması ve ağlamaktan konuşamaması beni çok etkiledi ve kız arkadaşı, annesi, seyirciler gibi ben de gözyaşlarıma hakim olamadım ekran karşısında. Sanki duygusal bir film izliyor gibi etkilendim. Çocuklar gibi çok samimiydi ağlaması Andy'nin. Bayıldım çocuğun samimiyetine. Şampiyon olamamıştı ama hem seyircinin, tabiki de benim de gönlümü fethetmesini bilmişti bu içtenliğiyle.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder