Hiç umudum kalmamıştı. 1 haftayı geçmişti. Bugün eve döndüğümde Gigi kızımı pencerede buldum. Yavru kuşumun sesi açılmıştı. Kimbilir ne zor koşullarla karşılaştı ve yardım istedi ve bağırmaktan ses tonu değişti. Tüyleri falan kirli olmadığı için sanki birisi eve kapatmış diye düşündüm ama zayıflamıştı. Bu kadar süre bir şey yemese ölürdü zaten. Belki kapatıldığı için fazla yemedi veya istediği şeyleri vermediler. İçeriye aldıktan sonra mutluluktan fır döndü. Benimle sevişmekten gözü yemek bile görmüyordu. İnsandan hiç farkı yok kedilerin. Sarıldık, koklaştık, eskiden olduğu gibi başını boynuma koydu uyudu.Özlem giderdikten sonra yemek yedi, yedi, yedi.... O kadar çok su içti ki... Dışkısı yeşildi. Düşündüm de, acaba bir yerde kapalı kaldı da ot-çöple falan mı idare etti..? Şükür kavuşturana. Bu yazıyı yazarken, her zamanki gibi kucağımda uyuyordu bebeğim mırıl mırıl...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder