Transseksüellik bedensel değil, beyinseldir

Belçika'da trans bir erkek, erkek olmak için geçirdiği ameliyatlar beklentilerini karşılamayınca ötenaziyle yaşamını sonlandırmış. Çünkü ne göğüsleri, ne de penisi istediği gibi olmuş.

Transseksüeller ne kadar çok kızsa da, fiziksel anlamda "ne bekliyordunuz?" demem, toplumsal cinsiyete kendimizi bu kadar kaptırıp da cinsiyet kimliğini sadece penise, vesaireye indirgemenin yanında hafif kalır aslında.

Evet ben anlayamıyorum gerçekten transseksüellerin bedensel cinsiyete kendilerini bu kadar kaptırmalarını. Bu bir anlamda heteroseksizmin, toplumsal cinsiyet aracılığıyla transseksüellik üzerinde de vücut bulması gibi bir şey geliyor bana.

İnsan kendini sadece bedeniyle mi erkek veya kadın hisseder? Kendimizin nasıl olduğunu, cinsiyetimizin ne olduğunu hissetmemiz için duygularımız yeterli değil mi?

Bedenimizi toplumsal anlamdaki biyolojik cinsiyete bu kadar çok benzetmeye çalışmamız kendimizle barışamamak değil midir?

Olmayacağını bile bile kendimizi bu kadar yıpratmamız, haksızlık değil mi kendi kendimize yaptığımız?

Bir anlamda yaptığı intihara sebep olan bu transseksüel, ameliyattan sonra aynaya baktığında kendinden iğrendiğini söylüyor. Heteroseksizmin erkekliği ve kadınlığı bedensel cinsiyetle örtüştürmesinden ve dolayısıyla cinayete sebep olmaktan başka bir şey olmayan biyolojik cinsiyet kimliğine kendimizi bu kadar kaptırmamalıyız diye düşünüyorum ben. Çünkü heteroseksist bir toplumda her LGBT intiharı bir cinayettir. Durduk yerde kimse kimliksel sebeplerden dolayı intihar etmez.

Ne geçecek ki elimize heteroseksizmin algıladığı ve dayattığı biçimde erkek veya kadın olarak topluma kendimizi kabul ettirerek? Transseksüelliğin sırf kendimiz için olduğuna inanmıyorum. Toplum transseksüelleri bedenlerine rağmen kabul etse, bu cefa (bedensel geçiş ameliyatı) gene çekilir miydi? Yani cinsiyet kimlikleri bedensel cinsiyete indirgenmeseydi, insanlar heteroseksüellikle özdeşleşen bedensel cinsiyetler uğruna bu zahmetlere ve bunalımlara girer miydi?

Biyolojik cinsiyete kafayı takmayıp bedenleriyle barışık olan transseksüeller, anlatmak istediklerimin en güzel izahı.

Bana sorarsanız transseksüellik doğanın bir parçası olduğu için çok normal bir şey. Bu düşüncem eşcinsel olmayıp heteroseksüel olsaydım gene değişmezdi. Çünkü hayat dediğimiz şey düz bir şey değil ki. Düz olsaydı çekilmezdi. Sorun transseksüellik gibi farklılıklarda değil, hayata dümdüz bakanlarda, koşullandıkları bakış açılarını genişletememekte.

Heteroseksist bir toplumda LGBT'lerin tek yapması gereken de, heteroseksist zihniyet ve engellerine rağmen, heteroseksizmin koşullarına uymaya çalışmak yerine kendileriyle barışmaları, kimliklerini başka bedenler üzerinden var etmek yerine, doğanın bize bahşettiği beden üzerine oturtmaya çalışmak olmalı. Cinsiyet kimliği dediğimiz şey penis veya vajinadan çok beynimizde. Biraz kendimizle barışık olursak, bedenlerimizi çok daha akıllıca ve faydalı bir şekilde kullanabiliriz. Zaten heteroseksist koşullara kendilerini uydurmaya çalışanların hali ortada.

Not: Transseksüeller, bütün zorluklarına ve olumsuzluklarına rağmen "Ben geçiş ameliyatını yaptırarak mutlu olacağım" diyorlarsa ameliyatlarını olsunlar. Tanıdığım kadın transseksüeller ameliyatlarından sonra mutlular ama sanırım bu kadın transseksüelliğinin bedensel işlev olarak kolaylığından kaynaklanıyor.