Evleneceğini duymuştum. Yani eşcinsel bir arkadaşın heteroseksüel evlilik yapacağını. Bugün yolda karşılaştık. Doğruymuş. Ailesi, özellikle annesi baskı yapıyormuş. Güya çocuklarını düşünüyorlar. Oysa heteroseksist bir topluma karşı sadece kendilerini düşünüyorlar. Çünkü çocuklarının eşcinselliklerini öyle veya böyle biliyorlar, en azından şüpheleniyorlar ve çevrelerine karşı çocuklarının evlilik yaşı geldiği halde neden evlenmediklerine dair veremedikleri cevap, onları eşcinsel çocuklarının evlenmesi için baskıya itiyor. Çocuklarının heteroseksüelliklerinden emin olsalar niye bu kadar baskı yapsınlar ki? Eşcinseller de toplumsal dayatmalara bu kadar diretmezler değil mi heteroseksüel olsalar?
Heteroseksizmin ailelere baskısı var, ailelerin de eşcinsellere. Peki eşcinsellerin yapılarına ters olan bu dayatmaya boyun eğmelerinin sebebi, sadece toplumsal kaynaklı aile baskısı mı? Gerçekler sadece heteroseksizmin baskısı değil ne yazık ki. Sebebi her ne olursa olsun, eşcinsellerin kendi kendilerine yaptıkları baskı, kendi içlerindeki tereddüt, kendi içlerindeki korku, kendi içlerindeki homofobi.
Peki eşcinsellerin heteroseksüel evlilik yapmaları kurtuluşları mı? Kaldırılması kolay bir yük mü hayat boyu insanın kendi yapısına hiç uymayan bir rolü oynamak, her gün-her gece aşk ve sevgi konusunda kendini zorlamak, heteroseksüel bir cinsle hissiyatsız bir mastürbasyon niyetine sevişmek?
Eşcinselliğimizi yok sayabiliriz, gizleyebiliriz ama insanlığımızı da mı yitirmemiz gerekiyor heteroseksist bir dünyada yaşıyoruz diye? Hadi kendimizi kurban ettik, kendimize hiç saygımız kalmadı, peki karşı cinsede mi saygımız kalmadı da onları da heteroseksizmin dayatmalarına göz göre-göre kurban ediyoruz? Sırf toplum ve ailemiz istiyor diye kendimizden başkalarını da mutsuz etmeye hakkımız var mı?
Heteroseksist bir eşcinsel olmak tek çözüm mü gerçekten? Eşcinsel olmak bu kadar mı çaresizliği gerektiriyor? Bilmiyorum bu arkadaşımız da ne kadar direnebilecek evlenmemeye diğer eşcinseller gibi? Aile veya toplum baskısı bence ikinci planda. Çünkü insan 30 yaşına geldiyse, ekonomik özgürlüğüne kavuşmuşsa, aile baskısı bahaneden başka bir şey değildir. Çünkü bir eşcinsel ailesine, çevresine karşı evlenmeme sebebi olarak bahaneler üretiyorsa, öncelikle üzerindeki kendi baskısından kurtulamıyor demektir.
Hani bütün eşcinsellerin evlenmedikleri takdirde can güvenlikleri olmama ve de her koşulda ailelerine bağlı olma durumları söz konusu olsa anlayacağım evlenmek istemelerini. Transseksüel bir arkadaşım "Herkes sen değil" demişti. Bilmiyorum ki "ben" olmak bu kadar zor bir şey mi? Ben "ben" olunca bana bir şey olmuyorsa diğerlerinin, kendileri olmalarının önündeki engel ne acaba kendilerinden başka?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder