Eşcinsellerin Karşı Cinsle Evlilik Yapmaları Affedilemez Bir Hatadır

Heteroseksüel evlilik yapan eşcinseller hatalarını niye hiç anlamazlar ki?

Bir eşcinsel olarak karşı cinsle evlilik hatası yapsam, mutlaka boşanırdım.

Eşcinseller heteroseksistçe hatalar yapabilirler ama bu hataları içinden çıkılmaz bir şey gibi devam ettirmek, başlangıç hatasından daha büyük sayılmaz mı? Üstelik kendisi mutsuz olmaya devam ederken, çevresini de bu mutsuzluğa dahil ederken, yapılan yanlışı bile-bile devam ettirmek eşcinsellik adına affedilebilir gibi bir şey değil.

Bahane çözüm müdür veya gerekçesi midir bile-bile yapılan yanlışların? Eşcinsellerin heteroseksizme dahil olmalarının gerekçeleri bana hiç inandırıcı gelmediği gibi, kendileri de kendi yaptıklarını onaylamıyorlar ama bari eşcinsel olmalarına rağmen homofobiyi beslemeseler sözleriyle, davranışlarıyla.

Diyorlar ki, "O dönem şimdiki aklımız olsaydı evlenmezdik". Ama lafa geldi mi o dönem evlenmeyenlerden daha akılı geçiniyorsunuz. Veya şimdiki eşcinsellerin tamamına yakını iletişim ve teknoloji çağında niye hala eşcinsel olmalarına rağmen heteroseksüel evlilik yapıyorlar? O dönem akılları başlarında olanlar sanki bu dönemde olsalar heteroseksüel evlilik yapmayacaklar.

Hadi aklınız başınızda değildi, evlendiniz ve hiç mutlu değilsiniz heteroseksüel evlilikten (ki, karılarınızı erkeklerle aldatıyorsunuz. Tabi "yemin-billah" sizin aldatmalarınız karşı cinsle yani bir kadınla olmadığı sürece aldatma sayılmaz! Ne ikiyüzlü ve çıkarcı şu heteroseksist eşcinseller) niye boşanmıyorsunuz karılarınızdan da bu işkenceyi onlara da çektiriyorsunuz?

Eşcinsellerimiz bence, heteroseksist dünyada kadınlar üzerinden erkek olarak varolmaya çalışıyorlar. Yoksa niye katlanır ve katlandırır ki bir insan kurtulunabilecek bir yüke? Tabi aileye, çevreye, topluma bir eşcinsel olarak hesap vermekten, sahte bir erkek olarak kendini kabul ettirebilmek daha kolay.

Heteroseksist dünya eşcinselleri hiç düşünmüyor, düşünmez de ama, bu kadar acı çekmelerine rağmen eşcinsellerimiz niye bu kadar duyarsızlar acaba ki kendileriyle beraber kadınlara da çektiriyorlar?

Evli ve çocuk sahibi bir arkadaşım diyor ki (ikiyüzlü bir eşcinselliği aklamanın çabası olarak), "Kadınlar çocuk sahibi olduktan sonra seksi düşünmezler. Kendilerini çocuklarına adarlar". Maşallah kendisi de o çocuğun sahibi ama aklından erkekler çıkmıyor! Kadınların kendilerini kullananlara karşı, kendilerinden ödün vermek gibi bir düşüncesizlikleri mi var acaba?

Hadi bunları geçin. Çünkü eşcinsel olarak ayrımcılığa da maruz kalsa, her eşcinsel kendi hayatından mesuldür ama eşcinsel hakları mücadelesine hiç inanmamaları, inansalar bile bu mücadeleyi hep birilerinden beklemeleri, kendilerini bu mücadeleye hiç dahil etmemeleri, dahil olmama sebebi olarak da heteroseksist bir hayatın sorumluluklarını göstermeleri, ne kadar umutsuz bir vakayla karşı-karşıya olduğumuzun göstergesi.

Onlar zannediyorlar ki, eşcinsel mücadeleyle, yaşamın diğer gereklilikleri birarada yürümez, işi-gücü olmayan ve hayata karşı sorumlulukları olmayan eşcinsel aktivistler sırf keyif için kahramanlık yapıyorlar. Bunu savunurken de eşcinsel aktivisterin çok az veya hiç olmamalarını dayanak gösteriyorlar. Niye o, şu veya bu değil de kendisi eşcinsel hakları mücadelesi yapacakmış?

Tabi eşcinseller arasında vardır bir deli ve o deli, eşcinsellik adına sergiler delilik marifetlerini. Eşcinsellerin haklarına kavuşmasının, her eşcinselin bu mücadele sürecine dahil olmasıyla daha mümkün olacağını düşünemeyecek kadar mı bilinçsiz eşcinsellerimiz acaba?

Bir de bu eşcinsellerimiz mücadele yapacaklarmış ama, çevrelerinin onları tanımadığı bir ortamda yapabilirlermiş bu mücadeleyi. Biz kime karşı mücadele yapıyoruz allahaşkına? Bizi tanımayan ortamlarda bizim ruhlarımız var da, bu ruhları kabul etmeyen tanımadığımız homofobiklere karşı mı mücadele yapacağız? Eşcinsel hak mücadelesinin yolu, en başta bizi kabul etmeyenlere karşı kendimizi kabul ettirmekten geçmez mi?
Aslında mücadele etmemiz gereken yerler aile ve çevreden önce kendi beynimiz. Örümcek ağlarını temizleyip, paranoyalarımızdan kurtulmamız gerekiyor sanırım cesaretimizi kazanmamız için.

Ben eşcinsellerimizin eşcinselliklerine de, eşcinsel hakları mücadelesine de inandıklarına hiç inanmıyorum. Teslimiyetçi olduklarını söylediğin zaman içinde yaşadığımız heteroseksist koşulları, mecburiyetleri dayanak gösteriyorlar. Sanki eşcinsel haklarının olduğu ülkelerde, heteroseksizm kendi isteğiyle eşcinsel haklarını eşcinsellere iade etmiş gibi. İnsan çevresine bakıp da bir ders çıkarmaz mı?

Gerçekten kafayı taktım ben bu heteroseksüel evlilik yapan eşcinsellere. Böyle bir eşcinsellik nasıl bir eşcinsellik oluyor, bir açıklamasını yapabilirler mi yaptıklarının? Bir eşcinselin karşı cinsle beraberliğini anlamak çok imkansız bana göre. Bunlar kendilerini feda edebilecek kadar mı benliklerini yitirmiş konumdalar, yoksa hiç kendileri olamadılar, kendilerini tanıyamayacak, tam anlamıyla keşfedemeyecek kadar bilinçleri mi zayıf?

Bir eşcinsel mecburiyetten de olsa karşı cinsle beraber olabilir mi gerçekten? Olabilir, oluyor da ama gerçekten bir eşcinselin bir heteroseksüelle beraber olması için ölüm-kalım meselesi falan olması gerekir insanın kendine, yapısına, doğasına, gerçeğine ihanet etmesi için. Ama bunu devam ettirmeleri, kurtulmak için hiç çaba sarf etmedikleri gibi, bunu bir de erkeklik olarak eşcinselliklerine kamuflaj yapmaları akıl alır gibi değil.

Yani bir eşcinselin bir heteroseksüelle beraberliği akıl-mantık çerçevesinde değil. Çünkü bu evli eşcinseller evli oldukları kişiler dışında karşı cinsle beraber oluyorlar mı? Koskoca bir hayır tabi ki. Ama evlilik olunca nasıl katlanılabiliyor? Evlilik onların içlerinden çıkamadıkları hapishanaleri ve açık eşcinsel olmaları, eşcinselliklerini itiraf etmeleri de ölüm fermanları sanırım ki, dışarıda asla kabul etmeyecekleri yaşama tarzına-heteroseksüel ilişkiye evlilik zindanında katlanıyorlar. Evlilikleri eşcinselliklerine kamuflaj olmasından dolayı daha bir katlanılabilir mi oluyor acaba?

Yaa ben bir eşcinsel olarak niye katlanayım ki heteroseksist bir düzenin dayatmalarına, bu düzen benden, eşcinsellikten bu kadar nefret ederken? Bunun için aptal, enayi ve de kadınlara karşı insafsız olmam gerekir onlara ve kendime bu haksızlığı yapabilmem için.

Tabi bu ikiyüzlülüğü sistemin kendisi destekliyor. Bu sistem de kim oluyor? Heteroseksizm için kendi cinsine duyarsız olan anne, kendi cinsine karşı duyarsız olan babalar. Çevrelerine, topluma karşı başları dik olsun da, elin çocuğunun üzülüp-üzülmediği hiç umurlarında bile değil.

Ben bir eşcinsel olarak karşı cinsle evlilik hatası yapsam, bu işkenceye daha fazla katlanamayarak ve de kimseye daha fazla işkence yapmaya gönlüm elvermeyeceği için boşanırdım. Ama eşcinsellerimizin ki dediğim gibi bile-bile hata. Boşanacak olsalar niye evlensinler, niye kendilerine-eşcinselliklerine ihanet etsinler ki. Böyle eşcinsellerden özlerine dönme isteğinin hiçbir anlamı olamaz tabii.

Eşcinsellerin eşcinselliklerini itiraf etmeye yüzleri ama yok eşcinsel ilişki yaşamaya yüzleri var. Bu ne perhiz, bu ne lahana turşusu. Eşcinselliğe inanmıyorsan eşcinselliğini yaşamayacaksın, yaşıyorsan da yaşadığının arkasında duracaksın, eşcinselliğe ihanet etmeyeceksin heteroseksüel evlilik yaparak. Çünkü homofobiye sebep olan kişinin kendine ihanetidir en başta. Eşcinseller eşcinselliklerinin arkasında durmazsa, heteroseksizm niye kabul etsin ki eşcinselliği.

Dürüstlük değil eşcinselleri öldüren, eşcinsellerin eşcinselliğine güvensizlikleri. Milyonlarca eşcinsel var ama piyasada eşcinsel yok. Hepsi evlenip heteroseküsel yaşam yaşıyorlar çünkü. Milyonlarca eşcinsel piyasada olsa hiç kimse eşcinsellere bir şeye yapamaz. Milyonlarca eşcinsel heteroseksüelce yaşam yaşamayıp eşcinsel olarak görünseler, eşcinsellerin yasaları olur kendilerini koruyan.

Kendine güvenip heteroseksizme boyun eğmeyip sap gibi görünür olan eşcinseller neden bu riski alıyorlar? Onları koruyan özel güvenlik sistemleri mi var, herkesten yüksek ekonomik özgürlükleri mi var? Heteroseksizme dahil olmayan eşcinsellerin, dahil olanlara göre hiçbir ayrıcalığı yok. Sadece kendilerine inançları ve saygıları var, o kadar.

Açık eşcinsel olmak can güvenliği riski taşısa bile, yaşayan bir ölü olmaktan iyidir. Ayrıca görünür olmamanın veya ikiyüzlü olmanın güvenlik garantisi mi var? Açık eşcinsel ayrımcılığa maruz kalır ama heteroseksizm bazen kendisine oyun oynayanı hiç affetmeyebilir, daha da bir maskara edebilir. Sürekli aile veya çevre tarafından eşcinselliğinin ortaya çıkma korkusu ne feci şeydir Tanrım! Zaten her şey ortada da, şüphelerin kalkması ve gerçeklerin dile getirilmesi diyelim buna. Evli eşcinseller işte sürekli bu korkuyla, eşcinselliklerinin günyüzüne çıkma korkusuyla yaşıyorlar.

Eşcinsel hakları mücadelesi yapmak veya eşcinsel hakları için eşcinsel bir duruş sergilemek, bazı eşcinsellerin düşündüğü gibi eşcinsel ilişki yaşamaya engel değildir ama heteroseksüel gibi görünmek ve yaşamak, sağlıklı bir insan olmaya engeldir.