Bir toplum yaşamın karşılığını hak-hukuk, eşitlik-özgülük, demokrasi-insan hakları yerine dinde vücut buldurmaya çalışıyorsa, haksızlıkların karşılığını adalet sistemiyle sorgulamak yerine öte dünyaya havale ediyorsa, doğa olaylarını bile Tanrı'nın insanlara cezası olarak düşünüyorsa, varoluşunu sevgi-saygı-empati yerine farklılıkları ötekileştirme ve nefret üzerinden gerçekleştiriyorsa, eğitim sistemine değil din sistemine önem veriyorsa, bilime değil hurafelere inanıyorsa, kitap okumak yerine hacı hoca gibi şarlatanların dediklerine riayet ediyorsa, nüfus planlamasına değil de Tanrı'nın rızkını vereceğine inanıyorsa, haksızlıklara karşı hesap sormak yerine kukla gibi denilene inanıp itaat ediyorsa, hayatını idame ettirecek kadar çalışmasına ve vergisini ödemesine rağmen açlık sınırının altında yaşatılmasını kadere-dış güçlere bağlayıp yarabbi şükür diyorsa, ahlakı hala dürüst olunmamasında-hırsızlıkta-hak yenilmesinde aramayıp da cinselliğe indirgiyorsa-apış arasında arıyorsa, insanlar sosyoekonomik geleceğini uzun vadeli düşünüp demokraside değil de kısa vadeli düşünüp bir ton kömür yardımında arıyorsa, parlamenter sisteme değil de padişahlık gibi tek elden yönetilmeye oy veriyorsa, listeyi daha uzatabiliriz, o toplum bırakın 2024'ü veya 2050'yi, 2100 yılında bile düzlüğe çıkamaz. Bu kafayla gelişmiş bir medeni toplum olunacaksa eğer, Afganistan, Arabistan, İran gibi şeriat yönetimlerini gelişmiş medeni toplumlar saymalıyız öyleyse. Zaten bir çoğu öyle de sayıyor; hedefleri şeriat! Atatürk kadınlara seçme ve seçilme hakkını 88 yıl öncesinde vermesine rağmen, günümüzde hala kapalılığın kadınlara verilmiş bir özgürlük olduğu savunuluyorsa, kadınlar için hazırlanmış İstanbul Sözleşmesi ahlaksızca bulunup iptal ediliyorsa, eşcinseller kutsal kitapta yok diye nefrete hedef gösteriliyorsa; çok üzgünüm ama şu anda 200 yıl geri gitmiş bulunmaktayız. Biz demokrside sonlardayız; Batı bizi kıskanıyor diye kendimizi kandırmaya devam edelim emi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder