Bir gün annesine kadınlardan hiç hoşlanmadığını söylüyor. Eşcinselliğini açıklamasına sebep olan olay da, sahilde güneşlenen bir kadına erkeklerin tacizini anlatması. Annesi bu durumu, çocuğunun vicdanlı olmasına veriyor ama çocuk kadınlardan hoşlanmadığı konusunda ısrar edince annesi bu durumu kabul etmiyor. Çocuğa bu süreçte ablaları destek oluyor. Bir ablası diyor ki, anne sen bu çocuğun hiç erkek çocukların oynadığı oyuncakla veya sokakta diğer erkek çocuklar futbol oynadığını hiç gördün mü? Bu çocuk barbi bebekleriyle oynayan, sevmediği için oyuncak askerini bilerek her yerde unutan, beden eğitimi derslerinden nefret eden bir çocuktur. Ve üniversite için şehir değiştirmesi anneyi rahatlatır. Belki de gerçeklerle yüzleşememenin bir kaçışıdır bu. Çünkü üniversitedeyken çocuğa telefonda diyor ki, en baştan beri biliyordum her şeyi. Bu anlattıklarım homofobinin toplumsal boyutu. Peki eşcinsellerimizin konuya-eşcinselliğe bakış açısı ne; bir farkı var mı? Hayır yok. Sonrasında ne oluyor? Ya gizli eşcinsellik, ya da transseksüellik. Peki bunlar ne getiriyor; gizli eşcinsel olarak da olsa, transseksüelliği seçerek de olsa heteroseksist yaşamı kabullenmek. Evet bu eşcinselliğin heteroseksistliğinden başka bir şey değildir. Transseksüeller hiç eşcinselliği ağızlarına almazlar. Neden; çünkü homofobiktirler! Gizli eşcinseller de hemcinsel ilişkilerini hayatları boyunca devam ettirirler ama hiç eşcinselliklerini kabul etmezler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder