Dayı ni bakıyon!

Foturaf şey ettiriyodum dayıcım, kusura galma artık!

İnsanlarımızın şöyle bir gerzekliği var. Hep kendilerine bakıldığını sanıyorlar. Oysa sizin neyinize bakılsın ki, ne özelliğiniz var ki; siz popstar falan mısınız veya bir bilgi ışığı falan mı?

Bugün caddemiz üzerindeki apartman önü bahçelerinden birinde gördüğüm devasa yapraklı ebegümecilerin fotoğrafını çekerken, kadının biri "dayı ni bakıyon?!" dedi. Duymazlıktan geldim ve yüzüne bile bakmadım. Apartmanın dükkan işletmecilerinden biri olsa gerek.

Ayol senin neyine bakayım? Ayrıca kim dayı, kim teyze? Eğer kendini cinsel obje olarak görüyorsan, kendi kendine gelin güveyi oluyorsun, eşcinselim çünkü. Yok belanı arıyorsan, bugün kavga etmeye gücüm de yok. Rütbesi dükkan işletmeciliği ya, borusunu öttürecek elbette!

Fotoğrafçılın resmiyet veya hatırat dışında sanat olarak görülmemesi falan ağır geliyor bazen bu ülkede bana. İnsan ner'den düştüm bu gezegene falan oluyor birden.

Bir de sanatın s'sinden anlamayan bu insanlar, berber dükkanlarına sanki bir yaratıcılık peydahlıyorlarmış gibi "saç tasarım" falan diyorlar. Müzik dinlemeyen bir kişi film eleştirmenliği falan yapıyor, kitap okumayan bir kişi sinema yönetmenliği yapıyor, nota bilmeyen insanlar jüri üyeliği yapıyor, sanat bunun neresinde?

Very good dayıcığım, VERY GOOD!

Hobileirni sayıyor... "Müzik dinlemek... Ben müziksiz yapamam, müzik benim hayatım..." falan... Ne dinliyon? diyorsun. "Müslüm Gürses". Haa tabi, Müzlüm Gürses bir müzik türüdür!

Foturaf şey ettiriyodum dayıcım, kusura galma artık!