Hayallerimiz var ve ayaklarımızın üzerinde durabiliyoruz

Haftalık buluşmamızı gerçekleştirdik. Her türlüsünden eşcinsel, her yaş grubundan bireyler ve de mülteci dostlarımız vardı aramızda yeni ve eski katılımcılarımız olarak.
İlk gündemimiz trans geçiş ameliyatı olurken masada kalan transseksüel arkadaşımızdı. Ameliyattan 1 saat sonra kalbi dayanamamış ve hayatını kaybetmiş söylenenlere göre. Ailesi zaten kimliğini bildiği ve kabul ettiği için, sahip çıkmışlardı çocuklarına. Ameliyatından sonra amacı Denizli'de bir iş kurmakmış trans arkadaşımızın ama olmadı işte.
Toplanmamızın ilerleyen dakikalarında kendi yaşanmışlıklarımızı dile getirdik. Gözlemlediğim kadarıyla heteroseksist bir yaşam ve ilişki biçimini içselleştirmişiz ve bunun üzerinden bir hayat kurmaya çalışıyoruz, bunun üzeirnden bir ilişki yaşamaya çalışıyoruz... Bu da ne yazık ki istediğimiz kadar mutluluk verici bir şekilde neticelenmiyor sanırım. Aşk için, sevgi için emek verirken bile, emek verme biçimimizin heteroseksizmi beslediğinin farkında değiliz.
Heteroseksizme rağmen gene elimizden gelen çabayı göstermeye çalışıyoruz. Hedeflerimiz oluyor, eğitim hayatımız oluyor, çalışma hayatımız oluyor... Ve istedikten sonra muvaffak da olabiliyoruz. Çünkü katılımcılarımız hep iş-güç sahibi ve kendi ayakları üzerinde durabilen bireylerden oluşuyor. En önemlisi hayallerimiz var, hedefleirmiz var ve mücadele ediyoruz.
Not: Önümüzdeki günlerde trans geçiş ameliyatı sırasında vefat eden trans arkadaşımız için bir anma günü veya gecesi düzenleyeceğiz.