 |
| Fotonun yazıyla alakası yok. Google'a insan yazdım, ilk sırada bu çıktı! |
Bir gün eşcinseller konusundaki düşüncelerimin bu kadar ters istikamette değişeceğini ben kendim bile tahmin edemezdim. Ben "eşcinsel olsun da isterse taştan olsun" derdim önceden. Çünkü ötekiyiz ya, bizi ancak biz anlayabiliriz, birbirimizle hayatı daha güzel yaşarız zannederdim. Oysa eşcinsellik sadece cinsel yönelimden ibaretmiş... İyi insan ve kötü insan, cahil ve akıllı insan, duyarlı ve duyarsız insan, hayatı paylaşan veya bencil insan, vesaire demekmiş insanlık denilen şey. Eşcinsel demek insan sınıflarının iyi tarafında olmak demek değilmiş. Yani mağdur olmak bile insan olmak konusuna belirleyici bir unsur değilmiş. Yaşadığım olumsuzluklar kişiliğimi değiştirmedi elbette. Ben gene aynı benim ama kendimi parçalamıyorum en azında hak etmeyenler için. Veya şöyle de diyebiliriz... Yapacaklarımı gene yapıyorum ama nankörlük karşısında üzülmüyorum, insanların negatif davranışlarını kanıksadım artık; olabilirlik çerçevesinde düşünüyorum olumsuzlukları bile. Sadece dediğim gibi etkilenmiyorum artık ve kendimi korumak adına mesafelerim konusunda daha hassasım. Benim mesafelerim hep vardı zaten güvensizlik sebebiyle insnalara karşı ama son dönemlerde daha bir katılaştım artık, taviz vermiyorum beni üzecek şeylere karşı. Eşcinselliğini mağduriyetine bahane edenler başarısız bir oyuncu gibi geliyor artık gözüme. Ve bu tür performanslara harcayacak zamanım yok artık ne yazık ki. Örnek vereyim... Mesela bir eşcinsel sürekli tecavüze uğradığını anlatıyor, her ortamda ajitasyon yaratıp "yas kültürü"nü besliyor. Ve de ne zaman insanların düzenini aksatıp negatifliklerle beslenme ihtiyacı hissederse intihara kalkışıyor. İ-NAN-MI-YORUM yaşanılan olumsuzlukların psikolojide bu kadar sarsıntı yarattığına. Yaşayacaksın-yaşayacaksın hayatını, sonra da hastalıklı tarafın depreşince mağduru oynayacaksın. Herkes ayrımcılığa maruz kalabilir ama bu yıkılmak için bir sebep olmamalı. YAŞAMAK İSTİYORSAN DİK DURMAYI ÖĞRENECEKSİN, MÜCADELE EDECEKSİN. YAŞAM YOLUNA ÇIKTIYSAN GEÇMİŞE DEĞİL GELECEĞE BAKACAKSIN. Bu anlattığım eşcinsellerin sadece melankolik taraflarına bir örnek. İnsanlığa dair bütün olumsuzlukları bertaraf etmiyor ne yazık ki eşcinsellik. Heteroseksüel bir insan nasıl bir yapıya sahipse, eşcinseller de aynı insan özelliklerine sahip. Bir kültür ne ise, eşcinseli de o oluyor. ARTIK özellikle bu satten sonra, "bu eşcinsel bunu daha çok seveyim, heteroseksüeller homofobik davranır ondan uzak durmalıyım" diye bir düşüncem yok. İnsan yaşadıkça hayatı öğreniyor. Tamam eşcinsel hakları mücadelesi verilmeli homofobiye karşı, heteroseksizme karşı ama eşcinsel hakları ne yazık ki eşcinsellere karşı da verilmek zorunda. Çünkü eşcinseller de cinsiyetçiler ve homofobikler ve de BİLİNÇSİZLER! Ama eşcinsellere karşı artık tavizkar olmamamın sebebi, eşcinsellerin bilinçli bir eşcinsellik anlayışlarının olmamasından çok, artık ilişkilerimde cinsel yönelimden çok, kişilik ve karakter özelliklerine önem vermem. Hadi kişilik ve karakter özelliklerinden dolayı göreceğim zararı bir tarafa bırakın, ben eşcinsellerle ne paylaşabiliyorum? Cinsel yönelim dışında ortak özelliklerimiz var mı? Hayata bakış açılarımız benzeşiyor mu? Hayatıma bakıyorum da ben eşcinsellerle hiçbir şey paylaşamıyorum ki? Ne spor yapıyorlar, ne kültüre sanata önem veriyorlar... Eşcinsellerin sanatçı ruhlu oldukları düşüncesi de inanın safsatadan ibaret. Seks öncelikli yaşıyorlar ve lükslerine çok düşkünler. İstediğim ölçüde insancıl değiller, eğitime gereken önemi vermiyorlar, çevreye karşı fazla duyarlı değiller, sanat ve spordan uzaklar, müzik anlayışları "ARABESK" aynı yaşamları gibi!. Benim zaten problemim cinsel yönelimlerle alakalı değil ki... Genel anlamda insanların kişilik özellikleriyle çatışıyorum, hayata bakış açılarıyla çatışıyorum, yaşam biçimleriyle çatışıyorum, kültürleriyle kavgalıyım... Şimdi ben kısaca hayata egolar ve çıkar üzerinden bakanlarla ne paylaşabilirim ki? Böyle düşündüğüm için de ÖZÜR DİLERİM herkesten... Hoşnut olmadığım bir kültürde yaşamak da yaşama umudumu asla eksiltmiyor. Ben tek başıma olsa da bir hayat kurarım kendime. Ve mümkün mertebede istifade edebilirim bulunduğum ortamdan her anlamda. Sevgiler... Yanlış anlaşılmasın; demarolizasyonum falan da yok şu anda; öylesine yazdım; birikmişliğin ifadesi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder