G Zone dergisi ve "Rainbow Anthems, Vol.2"

G Zone dergisinin ikinci albümü "Gzone Rainbow Anthems, Vol.2" çıktı. Albümün çıkış şarkısı ve klibi Atiye'nin söylediği "Mazallah". Şarkıyı ben ilk olarak Neşe Karaböcek'ten duymuştum 90'ların başında. Sonra Bülent Ersoy "Mazallah" olarak söyleyince şarkı alıp başını gitmişti. Sonra Alabina grubundan dinledik ve son olarak da Atiye söyledi şarkıyı. Ben beğendim Atiye'den. Çünkü modern bir soundla ve Atiye'ce olunca ağdalı olmamış ve insanı ferahlatıyor dinlerken. Alabina yorumundan bence çok daha güzel. Ve dinledikçe, sindirdikçe daha keyif alıyorsun Atiye'nin yorumladığı "Mazallah"tan.

Albüm tabiki de bu şarkıyla sınırlı değil. Benim disko sound olarak ve Britney'in şarkılarından en sevdiğim olan "Work Bitch" de bu albümde. Ne zaman kendimi modumda hissetsem daha da yükselmek için "Work Bitch"i dinlerim mesela. Ve bu yıl en çok sevdiğim şarkı ve kliplerden Sia'nın "The Greatest"ı da bu albümde. Bu şarkının eşcinseller için yapıldığını bilmiyordum. Bu yıl ülkemizdeki "Feel" ile en popülerlerden olan Mahmut Orhan da başka bir şarkısı "Drinkee"yi Sofi Tukker ile yorumlamış. Ben beğendim. Aslında bu yazımda tek tek şarkılardan bahsetmek istemiyordum. Albüm genelde yüksek soundlu şarkılarla dans etmek için birebir. Ama benim 20'li yaşlarımın hitlerinden "Everybody dance Now" olarak bilinen C&;C Music Factory şarkısının da olduğunu belirtmeden geçemeyeceğim. LGBT! birey Beth Ditto da var. Günümüz gençliği için Whitney Houstın ne ifade ediyor bilmiyorum ama bir zamanların, 90'ların dans hiti "It's Not Right but It's Okay" de var albümde. Bana ilginç gelen şarkılardan biri de ilk defa duyduğum Burçak'tan "Home Alone". "Cake - Never There" de benim dönemimden. Jennifer Lopezden "Waiting For Tonight" da mı varmış..?! Daha ne olsun o zaman bir dans albümü için. 90'ların sonunda çıkan bu şarkı dans listeleirnin 1 numarasıydı o dönem. Bacarra'nın şarkısı "Sorry, I'm A Lady" çocukluğumda Sevda Karaca'dan aranjman olarak dinlediği "Söyle Söyle Neydi". The Weather Girls'den meşhuurr "It's Raining Men" de cabası albümün.

G Zone dergisinden Onur Özışık, LGBTİ haberciliğinin yanı sıra müzik albümü gibi çalışmalarla amaçlarının LGBTİ konusunda farkındalık yaratmak olduğunu söylüyor. Çünkü bu tarz çalışmalar geniş kitlelere ulaştığı için konuya daha bir dikkat çekiyor. Özellikle sanatçıların yarattığı farkındalık daha etkili oluyor. Çünkü insanın hayran olduğu kişilerin konuyla ilgili yaptıkları insanların gözünde sempati oluşturabiliyor. Onur Özışık'ın sitemiyse, LGBTİ camiasından bekledikleri ilgiyi yeteri kadar göremedikleri. Oysa 50 kişilik bir kadroyla maddi hiçbir beklenti olmadan gönüllülük usulüyle çalışmanın ürünü yaptıkları. Daha da önemlisi homofobik bir ülkede dergi röportajlarına ve müzik albümlerine sanatçıları dahil edebilmek o kadar kolay olmasa gerek. Ama buna rağmen G Zone dergisi yayın hayatına başlayalı 2 yılı aşkın bir süre olmasına rağmen hiç sekteye uğratmadı istikrarını. Her geçen gün kendini geliştiriyor, LGBTİ camiasını kendisine çekmeye devam ediyor. Çalışmalarımızda istediğimiz başarıyı yaaklayamazsak pes ederiz, gibi bir düşünce hiç akıllarından bile geçmemiş. Ve önümüzdeki günlerde çok daha geniş kapsamlı, daha geniş kitlelere ulaşabilecekleri, çok daha etkili olabilecek projelerini hayata geçirebilmenin mücadelesi içindeler. Gerçekten 90'lardan itibaren ivme kazanan LGBTİ hareketi, Kaos GL gibi politik çalışmalar dışında ilk defa G Zone dergisiyle derli toplu sosyal anlamda vücut buldu ve ifade edildi. O yüzden Batı'da imrenerek baktığım bu anlamdaki gay medyanın bir benzeri olan G Zone dergisine LGBTİ'ler tarafından sahip çıkılması ve desteklenmesi gerektiğine inanıyorum. G Zone dergisinin önümüzdeki günlerde LGBTİ dünyamızı heyecanlandıracak ve şaşırtacak çalışmalarını şahsım adına heyecanla bekliyorum ve başarılarının devamını diliyorum...