"Yabancı Müzik" ve Otuzuncu Yılı!

Daha önceleri ne deniyordu bilmiyorum ama 80'lerde Türkçe olmayan pop müziklere TRT'de Dış Kaynaklı Müzik, halk arasında da Yabancı Müzik denirdi. Benim ergenlik dönemime denk düşer Pop Müziğe Yabancı Müzik dendiği dönem. Daha Türkçe Pop'a Türk Pop Müziği denmiyordu; Türk Hafif Müziği deniyordu.

70'lerin sonuna doğru sözüyle, bestesiyle, orjinal düzenlemesiyle Türkçe Pop dönemine girildi ama ne yazık ki bu anlamda 1-2 ekip vardı; Nükhet Duru (Cenk Taşkan-Mehmet Teoman-Ali Kocatepe-Onno Tunç...) ve Erol Evgin (Melih Kibar-Çiğdem Talu)'in ekibi. Türkçe Pop Müzik yapılıyordu ama sayılı isimler tarafından. Pop Müzikçileri say desen kadın, erkek şarkıcı ve grup olarak 10'u geçmiyordu. Ajda Pekkan, Sezen Aksu, Nilüfer, Nükhet Duru, Zerrin Özer, Barış Manço, Kayahan, Mazhar Fuat Özkan...

70'lerde çıkan sanatçılar hala piyasadalardı ama Arabesk veya Sanat Müziği tadında işler yapıyorlardı. Zaten star konumundaki kadın sanatçılarımız da bu Arabesk veya Sanat Müziği rüzgarından yeteri kadar paylarını almışlardır. Özellikle Zerrin Özer. Hatta Pop Müzik sanatçısı olduğunu unutup ağdalı bir Arabesk sanatçısı olmuştu. 5-6 tane böyle ağdalı Arabesk albümü vardır Zerrin özer'in. O yüzden Zerrin Özer'e ne kadar Pop Müziği sanatçısı denilir tartışılır. O hep Janis Chaplin hayranlığından bahseder, dilinden Caz kelimesini düşürmez ama Arabesk'in de Arabesk'ini yapmıştır hep.

İşte bu yıllarda, müzikseverlere Yabancı Pop Müzik ilaç gibi gelmiştir. 60'larda, 70'lerde de varmış hit müzik ama 80'ler kitlesel starlarını yarattı video müzik dönemiyle birlikte. İlk müzik kanalı MTV ile orjinal klip dönemi başladı. Bu işin öncüsü de Pop'un Kralı Michael Jackson'dı tabi. "Thriller"la kısa metrajlı film izler gibi olmuştuk o dönem. Çok yüksek maliyetli çalışmalardı bu klipler. Bütçesi milyon dolarlarla ifade ediliyordu.

Yıl 1983'tü. Benim için de Yabancı Müziğin miladıydı bu tarih etkisini ülkemizde 85'lerde gösterse de. Artık tek Müzik dergimiz "Hey" Yabancı Müzik formatlı olmuştu. Listeler Yabancı Müzik odaklıydı. Çünkü Yabancı Müzik basılıyor, Yabancı Müzik çok satıyor, radyolarda Yabancı Müzik çalıyordu. Hatta "Yabancı Müzik"in artık bir numaralı müzik olması sebebiyle ihtiyaçtan Blue Jean dergisi doğmuştu 1987 yılında isminin halka sorulduğu ve müzik tarihimizin en uzun ömürlü tek dergisidir hala yayın hayatına devam eden. Halkımız sadece Michael Jackson'ı değil, Tina Turner'ı bile biliyordu artık.

Ülkemizde Yabancı Müziğin bu kadar sevilmesinde Euro Sound'un etkisini görmezlikten gelemeyiz. Modern Talking, Sandra, A-ha, Europe, Opus, Alphaville... Hatta İtalyan diskosu bile uluslararası olmuştu; Raggio Di Luna, Bolero, Sabrina, Gazebo.. Norveç'ten, İscveç'ten, Almanya'dan çıkan gruplar, şarkıcılar... Avrupa müziğini Amerika listelerinin zirvesinde görebiliyorduk artık. Bunun en güzel örneği Falco idi o yıllarda. Amerika ve İngiliz Müziği de hazmedebileceğimiz şekilde Pop'tu üstelik. Laura Branigan, Madonna, Cyndi Lauper, Samantha Fox, George Michael, Duran Duran, Frankie Goes To Hollywood, Eurythmics... Hata Etnik Müzik bile Pop'laşıp uluslararasılaştı. Mory Kante, Ofra Haza... Verdiğim isimlere bakıp müzik o yıllarda bu isimlerden ibaret zannedilmesin; sadece ilk aklıma gelenler.

O yıllarda müzikte bir kimlik kargaşası mı oldu, müzik kimliğini mi bulmaya çalışıyordu teknolojiye paralel olarak bilmiyorum ama heyecan verici bir dinamizm vardı müzikte o yıllarda. 30 yıl geçti üzerinden. Ben 70'leri hatırlamadığım için bana çok uzak geliyor 70'ler ve özellikle 60'lar. Geriye dönüşler yaparak özümsemeye çalışıyorum o yılların müziğini. Günümüz jenerasyonları için de sanırım nostalji kıvamında 80'ler, hatta 90'lar ki, 80'ler ve 90'lar partileri yapılıyor.

Sahi neden hiç 60'lar, 70'ler partileri yapılmaz? Belki anlatmak istediğim, işte bu sorunun cevabında olan 80'lerin özgürlük enerjisinde saklı. Bu sabah kalkınca Cyndi Lauper'ın 30. yıl şerefine çıkardığı "She's So Unusual"ın yeni baskısını dinledim ve bence o yılların dinamizmini yansıtan en güzel albümlerden birisi de bu albüm.