Futbol savaş değil, bir oyundur

Türkiye A Milli Futbol Takımı Hollanda'ya 2-0 yenilmiş. "Yenilmiş" diyorum çünkü futbolu izlemiyorum. Herkesin her bir şeye farklı bir bakış açısı olabilir. Ben de futbola milliyetçi duygularla değil, estetik duygularla bakıyorum. Yani Milli Takım yenilmiş çok da umrumda değil. Sonuçta bir oyun. Türkiye'nin kaderi mi değişecek futbol maçıyla?

Zaten spor da kimsenin umrunda değil. Oturduğun yerden spor mu olur? Koca-koca göbekli adamlar televizyon ekranından futbol izleyerek ve gazetelerin sadece spor sayfasını okuyarak, sadece spor sever olarak sporu takip ediyor. Sporu seven insan onu biraz da yapmaya çalışmaz mı? Kompleksli kişiliklerin başkalarının zaferinden nemalanması gibi bir şey futbolu veya bir müsabakayı savaş zihniyetiyle izlemek.

Hadi bunlara da bir şey söylenmeyebilir. Ama kalkıp da oyunculara falan laf söylemek bana sınırları aşmak gibi geliyor. "Çık sen oyna" veya "Sen niye sporcu olmadın?" diyesi geliyor insanın. Eleştirebilirsin ama hakaret babında değil.

Hollanda maçında Burak'ı yuhalamış mesela seyirciler. Bu bir eleştiri olabilir mi? N'oldu, ne geçti acaba ellerine? Sanki Türkiye futbol tarihine bir daha Burak Yılmaz gibi oyuncu gelecek? Şu anda Türk futbolunu çok çok amatörce görsel olarak bile olsa takip etmemin tek sebebi Burak Yılmaz'dır.

Burak uzaktan kumandalı futbol oyununun bir parçası değil ki. Sonuçta bir insan. O insanın da inişi de olabilir, çıkışı da. İsteyerek inişe geçmiyordur herhalde veya inişe geçmenin kariyerine de olumsuz etki yapacağının bilincindedir profesyonel bir sporcu olarak. O istemez mi sürekli başarılı olmak?

Değerlerimizin kıymetini bilmeyi sanırım hiçbir zaman öğrenemeyeceğiz. Neden mi? İnsan işin içinde olmayıp sadece izleyici olunca, oturduğu yerden lafla her şey kolay gelir çünkü.