Ben barışmayı sevmiyorum..!

Ben barışmayı sevmiyorum. Çünkü darıldıysam, darılınacak kişidir; Tekrar darılmak için mi barışacağım?

DARILDIYSAM BARIŞaMAM; SEBEBİ YAŞANILANLAR DEĞİL, YAŞATANIN KENDİSİDİR!

"Ben barışmayı sevmiyorum, tekrar darılmak için mi barışacağım? Darıldıysam, darılınacak kişidir!" sözümü açmak istiyorum...

Ben darıldıysam, iyi niyetim suistimal edildiği içindir, mesela kişinin beni hor görmesindendir, samimiyetine inancımın kalmamasındandır, mesela ayrımcı bir yapıya sahip olması falandır, yılların güzel birikimlerini bir kalemde satmasıdır, ne bileyim bana inanılmamasıdır özellikle, iftira-karalamayı saymıyorum bile, bazen sürekli çocukça davranışları da kaldıramıyorum biliyor musunuz yaşım gereği, haksızlığa kimse tahammül edemez elbet, dürüst olunmaması da ben de güvensizlik yarattığı için soğuyabilirim o kişiden, sidik yarışının da bir seviyesi olmalı-egolar devre dışı kalmalı, hele kendini bir bok sananlara darılmayı boşverin, hayatımdan tamamen silmekten büyük keyif alıyorum, çünkü böyle kişiiler boş tenekedir ve komplekslerinden bunaltırlar çevresindekileri, "ayılar" aniden devre dışı kalıyorlar hayatımda, pardon ama bir de duyguları-içgüdüleriyle yaptıkları işi birbirine maydonoz edenler de sessiz sedasız uzaklaştığım kişilerdir.

En önemlisi de, benim kendime olan saygımı kaybetmemek için, yap-boz tahtası gibi darıl-barış yapmama sürekli. Bir kere yanlış yapanın da yapısını değiştiremeyeceği için, tekrar darılmama sebep olmayacağının garantisi olmadığı için, prim veremem bu konuda. Hayat tecrübesi diyelim!

Darılmamın da kırılmakla falan alakası olamaz; onu da belirteyim. Boş şeylerle uğraşmak istemediğimden, moralimi lüzumsuz şey ve kişilerle bozmak istemediğimden...