 |
| Denizli'de barışın, sevginin, insanların kardeşliğinin önemine vurgu yapan bir heykelin önünde... |
İranlı LGBTİ mülteciler Denizli'yi başkentleri yapmalarından beri daha bir düşünür oldum dünyadaki cinsel yönelim olarak eşcinsellerin ne kadar göçmen bir kimlik olduğunu. Çünkü bulundukları ortamda, doğdukları topraklarda, yaşadıkları kültürde bir türlü sığdırılamıyorlar. En azından kendileri gibi olamamaları bile içsel bir göçmenlik hali değil mi? Coğrafi olarak göçmen-sığınmacı gibiler, ruhsal olarak sığınmacı gibiler... Sanki doğdukları kimlikleri, doğarken beraberinde getirdikleri eşcinsellikleri bir suçmış gibi muamele görüyorlar. Bu haksızlık değil mi? Eşcinsel olduğu için bir insanın hayatını hiçe saymalarının önemi yok da, bizleri karalayan ve yok etmeye çalışan unsurlar sanki gerçekten hayat-mayat meselesiymiş de çok önemliymiş gibi muamele yapıyorlar. O değer verdiğiniz manevi unsurlar olmadan da yaşayabilir bir eşcinsel ama kimliği yok sayılarak yaşayamaz. Yaşasa bile ot gibi yaşar. Havasız susuz yaşayabilir mi bir canlı; aşksız sevgisiz de yaşayamaz işte bir eşcinsel. Sevmek sevilmek kadar insanı mutlu eden bir şey var mı hayatta; heyecanlandıran, kalp atışlarımızı hızlandıran, hayata bakış açımızı farklılaştıran, dünyaya farklı gözlerle bakmamızı sağlayan. E neyin hesabı ve kitabının sonucu bu homofobi? Ne geçiyor insanlardan, evet insnalardan-eşcinsellerden nefret etmekle elinize? Utanmıyor musunuz? Açıkça söylüyorum: U-TAN-MI-YOR-MU-SU-NUZ?! Biz eşcinseller kendimiz olarak yaşayamıyoruz be sizin cahilliğiniz yüzünden, nefretiniz yüzünden... Hep gizlenmek zorunda kalıyoruz, hep kaçmak zorunda bırakılıyoruz; bulunduğumuz ortamdan, ülkemizden, hatta kendimizden. Ne hakkınız var buna? İnsanlıktan bahsediyorsunuz bir de. Zorunlu ve zorlu bir yolculuğa tabi tutuluyor eşcinseller sonunun mutluluk garantisi olmadığı. Düşünüyorum ve daha başka ne söyleyeceğimi bilemiyorum. Yani dünya denilen gezegene bir şekilde geliyoruz ama bazıları anlamsız bir şekilde buna karşı çıkıyor sanki kendi babalarının gezegeniymiş gibi. Aklım hafsalam almıyor. Hadi ben inatçı biriyim ve bir şekide savaşımı veriyorum ama... Artık insanlık kendine gelsin; biraz sevgili ve saygılı olsun birbirine karşı, FARKLILIKlara karşı. Kimsenin zimmetine geçmeyecek bu dünya.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder