İran'da idam, Türkiye'de intihar, Amerika'da ne bekliyor LGBTİ mültecileri?

Denizli LGBTİ, 7/24 hizmette amade olduğu için, buluşmaların yeri ve zamanı olmayabiliyor. Bu akşam da Denizli'de yaşayan İranlı LGBTİ mültecilerin sorunlarını anlatan bir belgesel çeken İranlı dostlarımızla buluştuk ve sohbet ettik. Belgesele çok çekim yapılmış ve hala çekimler devam ediyor. Benim de belgesele katkı sağlayabilecek düşüncelerimi sordular...

İranlı LGBTİ mülteciler neden iltica ediyorlar, İranda yaşadıkları sıkıntılar neler, homofobinin toplumsal ve devlet boyutu ne..?
Bunu bilmeyen yok zaten. İranda eşcinsellik idamla neticelenebiliyor. Eğer 18 yaşından küçük ise eşcinsel, 18 yaşına gelinceye kadar hapis yatırılıp, 18 yaşından sonra idam ediliyormuş.

Liman olarak bekledikleri Denizli'de ise yabancı oldukları için konut sıkıntısı yaşıyorlarmış; yabancıya ev vermiyorlarmış, verseler de kira rakamlarını yüksek tutuyorlarmış LGBTİ mültecilere karşı.
İş bulsalar da düşük ücretle çalıştırılıyorlarmış. Hem de sigortasız şekilde. Eşcinsel oldukları öğrenildiğinde işten çıkartılabiliyorlarmış.
Bir İranlı arkadaş diyor ki... "İranlıyız ama insanız. Evinizi Türkler nasıl kullanıyorsa biz de öyle kullanacağız.
Bizim de bedensel ve zihinsel kapasitemiz var. Buranın yerlileri kadar üretime katkı sağlayabiliriz."
"Neden 4-5 sene bekletiliyoruz, neden istediğimiz şehirde kalamıyoruz?" gibi sorular da soruyorlar. Şimdi bir de geçici süre olarak da olsa gidecekleri ülke olan Amerika ve Kanada kapılarını kapattı...

İranlı LGBTİ mültecilerin en büyük sorunlarndan biri de, yaşadıkları sosyo ekonomik sorunlardan dolayı psikolojilerinin bozulması ve psikolojijk anlamda yeterli destek alamamaları.
İran'dan idam dolayısıyla kaçıyorlar ama yaşam zorlukları onlara intihara sürükleyerek Türkiye'nin İran'dan bir farkını bırakmıyor. Peki gidecekleri ülke olan Amerika'nın garantisi var mı yaşam garantisi olarak? Hadi etinden-sütünden faydalanılabilecek genç arkadaşlar tutunabildi diyelim hayata, yaşlı ve de işgücüne katkı sağlayabilme ihitmali zayıf arkadaşların garantisi ne?

Bana soruyor İranlı arkadaşlar... Sen, gay bir İranlı mülteci olsaydın ne yapardın?
İlk etapta İran'da kalıp eşcinsel hakları için mücadele veriridim diyeceğim ama bunun mümkün olmadığını biliyorum ama en azından geçici olarak kaldığım ülkede hayatı mümkün olduğunca güzel yaşamaya çalışırdım hayata küseceğime, hayata negatif tarafından bakacağıma. Çünkü sonuçta hayat zor ama en azından eşcinsellik idamla cezalandırılmıyor Türkiye'de. Tabi herkes deazavantajları fırsatlar el verdiği ölçüde avantaja çevirebilme potansiyeline sahip olamyabilir.

Ben de onlara soruyorum... İranlı geylerin iltica etmelerinin sebebi sadece İran'daki homofobi kaynaklı idam mı, yoksa geylerin daha yüksek seviyeden bekledikleri iyi yaşam koşulları mı?Rabin bunu şu şekilde açıklıyor. "İran'da gizli olduğun ve kalabildiğin ölçüde yaşayabilirsin ama gizli kalmanın bir garantisi yok ki? Ben ve bazı arkadaşlarım belli bir yaşın üzerinde olmamıza rağmen neden mülteciyiz? Çünkü eşcinselliğimiz öğrenildiği için, idamla neticelenebilecek homofobiyle karşılaşmamak için. Eşcinsel olduğumuz öğrenildiği an ülkeyi terketmek zorunda kaldık. Eşcinsellerin idam edilmesi bir hikaye değil, gerçeğin ta kendisi. Haa daha iyi yaşam koşulları için iltica eden LGBTİ mülteciler yok mu; var. Hatta gey olmadıkları halde geyiz diyen mülteciler de var..." dedi.
Ama ben buna takılınmaması gerektiğine inanıyorum. Çünkü karşılaştırğım geylerin gey olma konusunda yalan söylediklerine inanmıyorum. Çünkü gey geyi tanır, hisseder. Gerçekten yalan söylüyorsa da, İran cennetti de, keyfinden mi kaçıyor bu insanlar ülkelerinden? Gey olmasalar bile özgürlük yok orada. Bundan daha iyi gerekçe olabilir mi yaşadığın ülkeyi terketmek için?

Onlara bir soru daha soruyorum... İran Türkiye kadar olsaydı özgürlük konusunda, hak mücadelesi verirler miydi, yoksa gene daha iyi yaşam koşulları ve özgürlüğe mi yelken açarlardı?
"Bu konuda Türkiye'de geyler nasılsa, İranlı geyler de aynı şekilde. Haklarını savunmak isteyen arkadaşlarımız da var ama işin kolayına kaçan, daha iyi yaşam koşullarında yaşamak için ülkelerini terkeden arkadaşlarımız da var." dediler.

Geçci olarak kaldıkları Türkiye'de, yaşam koşullarının zorluğundan dolayı intihar eden arkadaşlarla birlikte, İran'a geri dönen arkadaşlarının olduğu notunu da düştüler.

Belgesel çeken arkadaşların amaçları, Türkiye'deki İranlı LGBTİ mültecilerin sorunlarına ve Amerika, Kanada kapılarını açmazsa, sonlarının ne olacağı konularına dikkat çekmek için seslerini geniş kitlelere duyurabilmek.

İranlı LGBTİ mültecilerin geniş bir katılımıyla önümüzdeki hafta onların iş sağlığı ve güvenliği, ve alt kültürlerinin irdeleneceği ve sonuçlarının yurtdışında sunumunun yapılacağı yüksek öğretim eğitmenlerinin projesi kapsamında akademik bir çalışma gerçekleştirilecek... Bu çalışmalardaki amaç, faydası şu anki İranlı LGBTİ mültecilere yetişmese de, daha sonraki gelecek olanlara yardımcı olmak...

Kim terketmek ister vatanını, kim üzülmez kendi kültürüne yakın bir kültürden ayrılırken, kim gitmek ister ki yarının ne getireceğini bilmediği garantisi olmayan bilinmezliklere..? Hayat bize güzel ama keşke hepimize güzel hale getirebilseydik... Dönmek istiyor gelecekte ülkesi İran'a, en azından Denizli'ye ama şartların artık buna elvermeyeceğini de biliyor... Hayat bu... Umudumuzu kaybetmemek için çıkmıyor muyuz yola; umudumuzu niye yitirelim ki..?