Bugün toplantıdan sonra şu soruyu sordum cevabını çok iyi bildiğim, en azından bildiğime inandığım. Eşcinseller hayattan ne bekliyorlar..? Kendilerini toplumsal bir varlık olarak her anlamda gerçekleştirmek istiyorlar ama cinsellik ve duygusallık dışında bunu eksik de olsa gerçekleştirebildikleri için, o anlamda bir sıkıntı yok sayılır. Eşcinsel olarak çalışabiliyorsun, okula gidebiliyorsun, kısaca öyle veya böyle pürüzlerle de olsa hayatın içinde varolabiliyorsun. Yanılıyro muyum yoksa? Haa, bu karşılıyor mu eşcinsellerin ihtiyaçlarını; hayır. Bir çok eşcinsel var biliyor musunuz daha eşcinselliğiyle yüzleşememiş, eşcinselliğini hiç deneyimleyememiş... Aslında farklılıklarının farkındalar ama bunun tek sebebi heteroseksist bir toplum mu? diye de sormadan edemiyor insan. Değil tabiki de... İşte bu eşcinsellerimizi eşcinselleikleriyle yüzleştirebilir, kimliklerinin farkında olan arkadaşlarımızı da cesaretlendirebilrizi hayata karşı... Hazsal anlada özgür bir yaşamdan sonra, umarım haksal anlamda da kazanımlar için mücadele verme seviyesine gelecektir eşcinseller... Umudumuzu yitirmemek gerekiyor.
Bana Denizli LGBTİ etiketi varolduğundan beri sürekli ulaşıyorlar birlikte bir şeyler yapabilmek için bunu sağlıklı bir şekilde hayata geçiremesek de ama LGBTİ'lerin bir kanallarının olması gerçekten önemli ve de şart. Çünkü yeri geldiğinde konuyla ilgili bir temas kurma ihtiyacı hissediyorlar. O yüzden LGBTİ grupları hep olmalı, siyasi anlamda bir şeyler başaramasalar da varlıklarını devam ettirmeliler diye düşünüyorum. Bir LGBTİ grubunun veya açık bir eşcinselin varoluşu, LGBTİ'lerin en azından kafalarında soru işareti oluşmasına sebep olacak, kimliklerini sorgulamalarını sağlayacak ve gerisi de gelebilecektir büyük ihtimal... Çünkü eninde sonunda aktivist LGBTİ'ler doğru zaman ve yerde mutlaka bir güç oluşturcaktır bağlantıları olduğu sürece. Mesela bu akşamki toplantıya gelmek isteyip de gelemeyenler oldu. Gurubumuz olmasaydı ama bu kişilerle uzaktan da olsa irtibatımız olmayacak, planlarımızı konuşamayacaktık...
Hayatta şunu tecrübe ettim... Ne zaman umutsuzluğa kapılsam, akabinde bir umut ışığı vazgeçmememiz konusunda mesaj verdi hep. Tırmandığımız tepenin son yamaç ve arkasının aydınlık olmadığını nereden bilebiliriz ki... Amacımız hedefe varmaktan çok engelleri aşmak için mücadele yolunda ilerleyebilmek olmalı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder