Bazıları benimle tanıştıktan sonra, benim şeffaflığımın eşcinselliğimi göstermesi yüzünden korkuyorlar. Oysa korkuları sadece kendi içlerinde yarattıkları heteroseksist bir kurgu. Yoksa eşcinsellik kime ne yapmış ki bugüne kadar? Heteroseksist sistemin kendilerini açıkta bırakmasından korkuyorlar. Korkuya dayalı nefretleri de aslında heteroseksizm adına. Heteroseksizm olmasa eşcinsellikten ne korkacaklar, ne de nefret edeceklerdir.
Bugüne kadar her insan gibi ben de tanışmam gerektiği kadar kişiyle tanışmışımdır. Bana iyi davrananlar da oldu, kötü davrananlar da ama kişilere kafayı takmayı zaman kaybı olarak gördüğüm için, hiç kimseye karşı beynimde olumsuz hiçbir düşünce yok. Bana kötülük yapanları zaten sildim gitti de, ama kötülük yapmayıp da hayatımda hangi amaçla olursa olsun bulunmuş kişilere teşekkür etmek istiyorum. Çünkü benim birilerinin hayatına girmem demem, o kişilerin de beni hayatlarına kabul etmesi demektir ve bu benim için bir nezakettir. Nezakete de bayılırım. Yaa, insan gerçekten pozitif düşünmek isteyince pozitif düşünüyor ve bu da çok güzel oluyor inanın, çok güzel yapıyor insanı.
Bana kötülük yapan, şiddet uygulayan insanlarla karşılaşıyorum yolda-yolakta; bugün de karşılaştım gene. Sadece baktık birbirimize. Bende o kişilere karşı bir nefret yok da, o kişilerin de suratında olumsuz bir şey göremiyorum. İnsanın gördüğü, nasıl baktığıyla mı alakalı acaba? Veya insanın olumlu bakış açısı, başkalarının bakış açısına da mı yön veriyor?
Hayatıma giren herekese teşekkür ettim ya; insan hayatı yaşayarak öğreniyor; ne yapması gerektiğini, nasıl davranması gerektiğini, kendini nasıl koruyacağını... Sonuçta herkesten, her şeyden bir ders çıkarabilir, bir şeyler öğrenebilir insan. Hayatı öğrenmek adına hiçbir şey yaşamamaktan, acı da olsa bir şeyler yaşamak belki de daha iyidir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder