Çocuklar eşcinsel ailelerde yetişmekten değil, heteroseksizmin homofobisinden zarar görür.
Tabi heteroseksist bir dünyada yaşıyoruz ve en büyük düşmanı homoseksüellik olduğu için, heteroseksizmin lüzumsuz korkuları veya eşcinselliği karalamak için bahaneleri, iftiraları olacak. O yüzden çocukları yetiştirme konusunda eşcinsellikten değil, heteroseksüellikten korkulması gerekiyor. Çünkü nefret onda, şiddet onda, cinayet onda!
Yapılan araştırmada bulunan en büyük farklılık ise, eşcinsellerin çocuk yetiştirme konusunda heteroseksüellere göre daha az depresif olmalarıymış. Çocuk yetiştirme konusunda da bundan daha önemli bir özellik olabilir mi? Bu da şu demek oluyor; Eşcinsel ebeveynler, daha anlayışlı, daha ılıman, daha insancıl...
Ayrıca eşcinsel babalar çocuklarıyla daha etkileşim içinde oldukları için, çocuklar daha yoğun sosyal bir hayata sahip oluyorlarmış. Heteroseksüel ailelerdeki en büyük eksiklerden birisi de, ailelerin çocuklarıyla fazla ilgilenmemeleri değil midir? Eşcinsel ailelerde hem şiddet yok, hem de çocuklarıyla daha çok ilgileniyor eşcinseller. Tabi "Çocukların toplumsal cinsiyete uygun anne ve babaları olsun da, ister şiddet, ister ilgisizlik olsun" diyorsanız ayrı mesele. Yani "Çocuklar erkek olsun, erkek egemenliğini tanısınlar ama gerisi o kadar da önemli değil" denmek isteniyor galiba eşcinsellik karşıtlarına göre. Yoksa çocukların ailelerinin eşcinsel olmaları konusundaki patırtı-kütürtünün hiçbir bilimsel dayanağı yok. Laf ola heteroseksüellik beri gele.
İyi çocuk yetiştirmek, insanların yaşadığı bir dünyanın geleceğini iyi kurgulamak demektir. Cinsel yönelim insan kişiliğinin belirleyicisi değildir. Belki heteroseksizmin ayrımcılığı eşcinseleri daha insancıllığa, daha mükemmelliyetçiliğe itmiş olabilir. Heteroseksist bir dünayda da, eşcinsel nefret ve düşmanlığına rağmen çocuk sahibi olmak, çocuk yetiştirmek çok büyük cesaret ve sorumluluk gerektirir. Bütün engellere rağmen eşcinseller doğal bir hak olarak aile kurmak, çocuk sahibi olmak ve yetiştirmek istiyorsa, bunun arkasında art niyet aranmamalıdır. Eğer eşcinsel ailelerde çocuklara dair bir olumsuzluk olursa, eşcinseller masum haldeyken bile hedef haline gelebiliyorsa, herhalde bu konudaki olumsuzluklar görmezlikten gelinmeyecektir.
Hem ayrıca heteroseksüel görünüp de içinde eşcinsel bireylerin olduğu o kadar çok aile var ki? Oradaki çocukları nasıl kurtaracaksınız eşcinsellikten? Yoksa çocukları düşünmek de mi homofobinin bahanelerinden biri? Eşcinsellerin heteroseksüel ailelerden çıkması, çocukların cinsel yönelimlerinin oluşmasında, görünür eşcinselliğin etkili olmadığının da bir göstergesi değil mi? Yani eşcinsel aileler olmasa da çocuklar gene eşcinsel doğacaklar. Ben inanmıyorum eşcinsellerin yanlış çocuk yetiştirdikleri ve çocukların eşcinsel ailelerden olumsuz etkilendikleri iddialarının gerçekliğine. Bu iddialar eşcinsel nefretinin bir bahanesi olabilir en fazla. Çocuklar eşcinsel ailelerde yetişmekten değil, heteroseksizmin homofobisinden zarar görür.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder