SEVDİĞİME VEDA!

Nerden başlayacağımı bilmiyorum.... Dünden beri aslında içim kan ağlıyor çaresiz benden yardım bekleyen bakışları gözümün önünden gitmediği için, Halil diyen sesi kulağımdan.. Kime lanet edeceğimi bilmiyorum. Neden onu yalnız bıraktım; yorulduğum için falan değil; çok sevdiğimdem, bu sevginin bana verdiği acıyı belki daha fazla kaldıramayacağım için. İnanın sorun onun bana aşık olamması falan değil, onun kendini tüketmesine dayanamadığımdan. Hani kendine vediği zarar bir olsa, iki olsa, üç olsa, ve de bundan sonra olmayacak olsa, inanın onun sorumluluğunu ömür boyu almaya razıyım. Çünkü sevgi böyle bir şey işte. Koşulsuz seviyorsun, başkalarına zerre ödün vermeyeceğin konularda, ona karşı toleranslı oluyorsun. Evet onun umudunu keserek bir şeyleri bitirdim gibi ama aslında birisini seviyorsan, bitmez ama bitmek zorunda kalır, bitirmek zorunda kalabilirsin. Bu sadece acı çekmeye, üzülmeye dur demek veya ara vermek. Hatalarından dolayı belki seni rahatsız ermeyecek artık ama onu gene seveceksin, özleyeceksin, tekrar görmek isteyeceksin, ona sarılmak isteyeceksin ama tutacaksın kendini. Çünkü zaten tek taraflı bir sevgi ve de onun kendine zarar vermesi seni hep yaralıyor, hep kanatıyor... Tekrar görüşür müyüz, gelirse ona hayır diyebilir miyim bilmiyorum. O belki zannediyor ki, kendine kızıyorum; oysa sadece üzülüyorum, acı çekiyorum; her şekilde; bıraktığım için de, bırakmak istemediğim için de. Şimdi ne yapıyor merak ediyorum; ona sırtımı döndüğüm için acı çekiyor mu, yoksa bana kızıyor mu; keşke kızsa ve de beni kötü bilse. Yatığa kokusu sinmiş... dünden beri aklımdan çıkmıyor... Onun yaptıklarını ben yapsaydım, acaba beni anlayabilr miydi? Konuşmak istiyorum aslında, anlatmak istiyorum, beni anlamasını bekliyorum ve itirazsız anlayacğını da biliyorum. Bütün yaşanılandlarda beynimi kemiren, onu son görüşümde bana bakışları, Halil diyişi... O belki beni unutup gidecek ama son kendine zarar verişinde yanında olmayışım beni yiyip bitirecek. Filmi başa sarsak belki gene aynısını yapardım. Keşke yanında da olsam, daha fazla acı çekmemek için yanında olmasam da... Yarın ne olacak, ben nasıl olacağım, bundan sonra ne olacak; mantığım kazanacak biliyorum ama duygularım da vicdanımı dürtükleyip duracak.. Onu tanıdığıma pişman değilim; çünkü gördüm, tutuldum, kararımı verdim ve hayatıma soktum onu. O yüzden keşke o gün yağmur yağmasaydı desem ne olacak. Belki gene yaşanacaktı bir şeyler, eğer yaşanacaksa. Güzeldi, belki de gülün dikenlerine katlanmak aşk; dedim ya katlanırdım ama bana değil, kendine zarar veriyor... Umarım her şey güzel olur onun için... Yüreğim onunla...