Bazı insanlar vardır; gerçekten kendilerini düzgün bir şekilde ifade edemeyen, ifade etseler de ifadelerinin hiçbir manası olmayan ve bu kişiler bir de her düşünceye anlamsızca karşı çıkar. Tabi bu kişiler ne hayatla ne de kendileriyle barışık kişilerdir. Bir örnek vermem gerekirse, adam eşcinsel ilişki yaşıyor ama aktifim diye ne eşcinselliği kabul ediyor, ne de eşcinselliğini. Yani homofobik. Homofobik olmasının sebebi de eşcinselliğiyle barışamaması. Adam bu yüzden maneviyattan-dogmatizmden medet umuyor ve bu tarz unsurları savunuyor ve dolayısıyla bu tarz unsurlar üzerinden eşcinselliğe karşı ahlakçılık yapıyor. Erkek erkeğe öpüşmeyi rezillik olarak ifade ediyor, benim paylaşımlarımı lüzumsuz buluyor ve dogmatizm üzerinden bozuk plak gibi sürekli carlıyor. Böylelerine karşı yapılabilecek hiçbir şey yok onlardan uzaklaşmak dışında. İflah olmazlar çünkü. Rahatsız oluyorsan benden ve paylaşımlarımdan, engellersin beni, olur biter. Kopamıyorsan ben yardımcı olurum, oldum da zaten facebook'taki arkadaşlığa son vererek. Sesimin daha çok kişiye ulaşması için ben de eklemeler yapıyorum ama ters düştüklerim zaten ya kabul etmiyor, ya da kabul etse bile bir süre sonra ters geldiğini anlayınca arkadaşlıktan çıkarıyor beni. Yani laf sokmanın, seviye düşürmenin alemi yok ki. Varsa kendine karşı bir öfken, bunu ancak kendi içinde halledebilirsin; varolan eşcinsellik gibi gerçeklere karşıtlık yaparak değil. Be akılsız; eşcinselliğe karşıysan, önce tenini bile şehvet amaçlı hemcinsine değdirmeyeceksin. Kaldı ki sen resmen cinsel ilişki yaşayıp ben eşcinsel değilim diyorsun. İnsan bilmem neresiyle bile gülme zahmetine girmez böyle bir saçmalığa.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder