Denizli Gay, 1 Mayıs yürüyüşünü onurlu bir şekilde gerçekleştirdi!

Bu yıl 1 Mayıs'a bireysel bazda katldım. Bireysel yaptığım eylemlerde o kadar özgüvenli oluyor ve güçlü hissediyorum ki kendimi... Çünkü insanın kendine inanması kadar, insana cesaret veren bir şey olamaz.

Çok rahat bir 1 Mayıs'tı. Benim için çok eğlenceliydi, çok güvenceliydi. İnsanlar coşkulu yürüyüşüme sempatiyle karşılık verdiler. Bol bol fotoğraf çektiler. Yollarda mahallemden, şehrimden tanıdık yüzlerin bana sevgiyle selam vermeleri, ne kadar doğru yolda olduğum konusunda emin olmamı sağladı. Çünkü ben eşcinsel yürüyüşümü her gün mahallemde, şehrimin sokaklarında yapıyorum; özel gün yürüyüşleri işin sadece eğlencesi oluyor. Eski milletvekili adaylarıyla, Kaos GL ekibinden kişilerle, başka partililerle samimi iletişim ve diyaloglarımız oldu.

Polisimiz sağolsun kuş uçurtmadı. Bazıları bunu bir baskı unsuru olarak görebilir ama bana göre huzurlu bir eylem için güzel bir şeydi. Sen rahatsız oluyorsan gocunduğun yaran var demektir. Ben bir eşcinsel olarak niye rahatsız olayım polisten; sen eşcibselsin diye bana kötü muamele mi yapacak? Yapan varsa bu da polislikle alakalı değil, bireysel bazda bir şey olabilir. Ben Türküm ve burası da Türkiye. Ülkeme güvenmekten başka çarem olamaz. Varsa eksik ve yanlışlar, onun için mücade edilir.

Yürüyüşte çok gökkuşağı bayrağı vardı. Saydığım kadarıyla 5 noktada gökkuşağı bayrakları vardı. Ne yazık ki eşcinseller arasında bir ittifak yok. Olmak zorunda da değil. Kimliklerin aynı olması, hayata bakış açısının aynı olmasını gerektirmiyor. Herkes inandığı doğrultuda mücadele verir, olur biter. Daha önceki yazılarımda dediğim gibi de, benim Türkiye'deki adına LGBTİ vesiare denilen kesimlerle asla ve asla işim olamaz. Benden uzak dursunlar. Ha cehalet, ha onların konuya bakış açısı; hiçbir fark yok; ayrımcılığa uğrayan kesimin kendi içindeki farklı düşünceye tahammülsüzlüğüne karşı, onlardan uzak durmaktan başka ne yapılabilir ki? Abuk-subuk sloganlarla insanlara "bunlar da kim?" dedirtmek yerine, sempatiyle sıcak bir iletişim kurmak, eşcinsellere bakış açısını iyileştirecektir diye düşünüyorum ve ben bunu inandığım şekilde gerçekleştirdiğim için pozitif geri dönüşlerle manevi huzur yaşıyorum. Çünkü toplumun genelinin eşcinselleri kabulü, bulunduğun ortamda-yaşadığın çevrede kendini kabul ettirmekle mümkündür. Beni gören tanıdıklarım "bak ibne-top gidiyor!" DEMEDİLER, sevgiyle selam verdiler bana. Diğer grubun argo sloganlarıysa utandırdı beni!