Hayatta öğrendiğim en önemli şeylerden biri, şu hayatta hiç kimseye, ama hiç kimseye güvenilmeyeceği... Avukatına, ailene, en yakın dostuna-arkadaşına, beraber yola çıktığın kişilere, senin için mücadele edenlere bile. Çünkü senin için mücadele edenlerin bile bir çıkarı var hayatta. Çıkarsız bir şey yokmuş bu hayatta... Ben bunu da öğrendim. Oysa benim 20 yaşımdan önce kendime verdiğim bir sözüm vardı. Hayatım boyunca elimin ve beynimin emeğimden tek kuruş dahi para almayacaktım. Öyle de yaptım. Sadece 20 sene boyunca çalıştığım işten para aldım. O da para değil belki de; emekliliğimi garantileyen ve de idamemi sağlayan bir şeydi. İşte çıkara ters düşünce de senin için mücadele edenler bile sana sırtını dönebiliyor. Bu beni yaralıyor mu? Niye yaralasın ayol. Ben yapım gereği bugüne kadar kimseyle varolmadım, bundan sonra da öyle bir şey olamaz. Ben hayatta her şeyimi kendim yapan birisiyim ve kapasitem ölçüsünde yaşayan birisi olduğum için de kimseye muhtaçlığım söz konusu olamaz. Tanrımıa şükür ki 2+2=4'e 5 diyecek kadar da kafadan değilim. Hayatta en önem verdiğim şey, vicdanımın rahat olmasıdır. Bana yanlış yapanlar utansın ben utanacağıma.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder