İnsan türünü sevmememin sebebi homofobik olmaları, eşcinsel olarak bana mesafe koymaları falan değil. Eşcinsel olduğum için bana farklı davranıldığına falan inanmıyorum aslında. Sevmediğim davranışlarının sebebi niye ecşnselliğim olsun ki; çünkü onların yatağına girip aynı evde mi yaşayacağım? Ben insan türünün karakterini, kişiliğini sevmiyorum. Hepsi öyle değil ama genelde öyle; bir samimiyetsizlik var, bir iki yüzlülük var, bir empati eksikliği var, çıkarcılıklar var, duyarsızlıkları var, yalancılıkları umrumda bile değil, ama ikiyüzlülüklerini sevmiyorum, çok egosal olmalarını sevmiyorum, acımasızlar; sen insanca davrandıkça pençelerini gösteriyorlar. Pençe diyince de bana direkt zarar vermelerinden bahsetmiyorum. Sen ne kadar iyi isen, o kadar şımarıyorlar, insancıl olmakla alakaları kalmıyor. Bencilleşiyorlar, egosantrikleşiyorlar, küçük görüyorlar seni veya küçültmeye çalışıyorlar diyelim. Oysa insan insandır. Eğer bir insanı çıkarına alet edemediğin için küçük görüyorsan, o senin küçüklüğündür. Yalaka olmak zorunda değilim tasvip etmediğim oratama dahil olmak için. Hem ben dahil olmak istedikten sonra senin kişiliğin ve egosantrikliğin umrumda bile olmaz. Öyle bir karşılık veririm ki sen çekip gidersin o ortamdan ama insanlığımıdan ödün vererek kendime olan saygımı kabul kaybedemem. Yaa, şöyle bir gerçek var ihmal edilmemesi gereken; insanlıktan anlamayana, onun anlayacağı dileden konuşacaksın acımayarak. Bu kadar basit. Kimseden öğünüm gelmiyor ki. Mahçup olmasın diye sessiz kalmamak gerekiyor insanların yamuklarına karşı; hatta haykıracaksın yanlışlarına dur demek için. Bu anlattıkalrımın başta da dediğim gibi eşcinsellikle veya homofobiyle alakası yok, genel anlamda diyorum. Samimiyetsiz dünyada buz gibi davranacaksın insanlara, sert davranacaksın, kısaca hiç taviz vermeyeceksin. İki gündür modumu düşürüyor insanlar. Çekip gidesim geliyor dünyadan..!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder