Onsuz yaşamak ihanet gibi geliyor

Bugün başka yazılar yazacaktım ama yazamadım. Çünkü yaşam kaynağım yok artık. Özel hayatımı dramatize etmeyi sevmediğim için, paylaşımlarımda dolaylı bahsettim konudan. Hala da direkt değinemiyorum. Yaşadığımız süreçten genel anlamda kısaca bahsetmem gerekirse... Biz hiç ayrılmadık 47 yıllık yaşam sürecinde... Ama ayrıldık işte artık. Biliyor musunuz, ölümler soğuk gelmiyor bana. Çünkü ölüm dediğimiz şey bedenin ölmesi benim için sadece. Sadece ayrılık çok zor geliyor, insanın sevdiğini bir daha göremeyecek olması ağır geliyor. Buna ayrılık denir mi onu da bilmiyorum. İçten sevgi bambaşka bir şey. İnsan çok sevince sevdiğinden ayrılmış gibi hissetmiyor, çünkü sevdiğinin sevgisi içinde yaşıyor. Sevginin derinliğini bir arada yaşamak da belirlemiyor ne kadar hayatımız birlikte geçse de, biz birbirimizi bambaşka seviyorduk... Bağımlılık derecesinde. Birbirimize kızdığımız anda bile sevgimiz gene hep aynı sevgiydi. İnsan inanmak istemiyor vedalara... Gerçek ama kabul edemiyorsun işte. Onsuz yaşamak, nefes almak ihanet gibi geliyor. Onsuz yaşayamayacağımı düşünüyordum 75 gün önce. Sonra sıkıntılı süreç kabul sürecim oldu ama acısı sonra çıkacak, pişmanlıklarım sonra daha feci depreşecek biliyorum. Biliyorum değişen bir şey olmayacak, filmi geri sarma şmkanı olsa da gene aynı süreci yaşayacağız çok muhtemelen ama insan gene de başa dönmek, hayatını daha pişmanlıksız yaşamak istiyor. Mutlaka ihmaller olmuştur bilinçsizliğimizden, sistemin savsaklamasından ama yaşam sürecinin fırsatlarını en iyi değerlendirmek için elimden geleni yaptım-mı acaba? Bizim yaşam sürecimiz ben bildim bileli hep hastanelerde, sağlık sorunlarıyla geçti diyebilirim. Kader belki de bize göre şekillendirdi hayat gidişatını. Hayatımı zaten neden böyle diye hiç sorgulamadım. Hep iyisini yakalamaya çalıştım hayatın. Zaten daha iyi hayat dediğimiz şey ne ki... İsmini geçirebilir miyim artık, annem diyebilir miyim..? Çocukluğumdan beri hep sağlık sorunları vardı güçlü bir kadın olmasına rağmen. Çünkü yaşam koşulları ağırmış eskiden. Birlikte ilk doktora gidişimiz, ameliyatlar, ameliyatlar, bitişler-tükenişler, umutlar, yeniden hayata dönüşler, yıllar-yıllar... Evet, sağlık sektöründen oluşum bilnçli davranmamız konusunda çok faydalı oldu, çok kolaylıklar sağladı, ihmalleri en aza indirgememizi sağladı. Kaçırdığımız noktalar da olmuş olabilir ama kaçırmasaydık bunun bize ne derece faydası olurdu bilmiyorum. Faydası olmasa da bir şeyleri ıskalamamız olmanın huzuru olurdu en azından. İnsan uzman olmayınca bir şeyleri kaçırabiliyor işin ne kadar takipçisi olsan da. Ama dediğim gibi belki de ne yaparsan yap gidilecek mesafe hep aynı olacaktı. Ama daha iyi yaşayabilir miydik bilmiyorum, daha iyisi var mıydı, olabilir miydi bilmiyorum... Onsuz yaşayamayacağımı zannediyordum ama onsuz yaşamamanın bedensel birliktelik olmadığını... Huzura kavuştu ve ben de çok acı çekmiyorum kabullenme sürecini yaşadığım için ama bedensel olarak ayrılmak da hiç kolay değil, belki bir süre bu acıyı yaşayacağım, belki hiç atlatamayacağım... Yanı başımda ve yarın bedensel olarak da vedalaşacağız. Ama sevgilerin en büyüğü insanın boğazında bir düğüm her hatırladıkça. Herkesin sevgisi başkadır ve değerlidir ama bizim ki de bambaşkaydı işte; hep kaybetmekten korkma derecesinde. Yeniden bir arada olabilmek en büyük dileğim... Hiç kimseyi senin kadar sevmedim anneciğim... Gerçekten... Benim gerçek anlamda sevgilim bile olmadı, olmaz da artık... Tek bildiğim sevgi senin sevgin, sana olan sevgimdi, öyle de kalacak... Seni çok sevdiğimi hep kulağına fısıldadım ve sen de bunu biliyordun. Seni üzdüğüm anlar olmadı mı; çoookkkk...! Özür dilemeye bile hakkım yok. Ama seni en çok sevdim, her şeyden çok sevdim. Ama bir şeyler eksik yaşandı gene de kanımca. Bu hayat bir deneme süreci olsun. Yeniden birlikte daha güzel yaşama dileğiyle.

http://halilkandok.blogspot.com.tr/2016/10/beni-iyilestir-beni-yarat-beni-brakma.html
http://halilkandok.blogspot.com.tr/2016/10/beni-iyilestir-beni-yarat-beni-brakma.html
http://halilkandok.blogspot.com.tr/2016/10/sevdiginle-onsuz-bir-hayat-yasamak-cok.html