Ben hayatta özlem nedir bilmezdim, hiç kimseyi özlemezdim, "özledin mi?" soruları tuhaf gelir ve ne cevap vereceğimi bilemezdim; özledim desem samimi olmayacak, özlemedim desem kırıcı... Karşı taraf da anlayamazdı bu hallerimi. Ama gerçekten öyleydi. İçim sevgi doludur, ısırmasalar sinekleri bile severim ama öyle birilerinin, bir şeylerin eksikliğini hiç hissetmezdim, hala da öyle... Çünkü çok meşgul bir insanım ben, yapacağım çok şey var zamanın yetmediği... Hep yetişmeye çalışıyorum hayata...Mıncık mıncık göstermelik sevemem ben, içimden severim... Ama kedileri nedense mıncık mıncık severim... İnsanlara ısınamıyorum galiba... Belki samimiyetsizlikler soğutuyor beni, belki de sevemiyorum içimden gelmediği için kişileri... Hayatı paylaşıyorum ama özlemle kucaklayamıyorum kimseyi. Belki de sevgimin karşılık görmeyeceğinden korkuyorum ve reddedilmeye cesaretim yok, diyebilir miyiz ki..? Gerçekten ben bir kişi dışında hiç kimseyi en derinden sevemedim, en derinden özleyemedim... O bir kişi de malumunuz... Çünkü onun bir parçasıyım... Şu anda yarım bir insanım... Yarım bir insan olarak da yaşayacağım... Hep bir boşluk var içimde... Sevinirken bir şeye tam olarak sevinemiyorum, gülerken gülemiyorum... Yarım yarım olmuyor işte... Yaşıyorum, kimseye belli etmiyorum ama ben, eski ben değilim biline... Ne diyordum..? Hiç kimseyi özlemedim bugüne kadar... Evet hiç kimseyi özelmedim ve özleyeceğimi de zannetmiyorum bir kişi dışında. Siz buna bencillik diyebilirsiniz ama öyle değil bence, kabul etmiyorum bunu. Yaşarken de mesafeler özlememe sebep oluyordu, şimdi hayatta olmayınca da çaresiz özlüyorum onu. Çaresiz özlemek kadar zor bir şey yok. Özlüyorsun ama onun olmadığını biliyorsun. Uzaklarda bir yerde yaşadığını bilsen, o bile özlem gidertir insana. Ama hayattaki tek özlemim artık karşılıksız. Bir vesileyle kavuşsak diyorum artık... Yarama dokunulunca tutamıyorum kendimi. Oysa gözyaşlarını içine akıtan ben, hiç kimsenin gözyaşlarını görmediği ben ağlıyorum dışarıya dışarıya, derinden derinden... Belki hayat beni sınıyor; gör bak özlemek nedir öğren, diye. Hayat bir üniversite ders çıkarabilene... Başarılı bir sınav verdiğime inanmıyorum bu hayatta; sadece tecrübelendim, diyebilirim. Son dersim, son sınavım "özlemek"ti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder