Son intihar eden eşcinsel için bazı duyarlı köşe yazarları kalemleirni oynatmış. Sevindim tabiki de konuya değinilmesine ama insan öldükten sonra neye yarar ki! Ben homofobik dünyaya söyleyeceklerimi söyledim, söylemeye de devam edeceğim ama LGBTİ'lere de lafımı esirgeyemem! Benzer cümlelerimi ayrı ayrı veya toplu olarak her iki kesime, yani homofobik topluma ve LGBTİ'lere söyledim ama bir kez daha depreşen duygularımı bir solukta ifade etme ihtiyacı hissettim...
Homofobik toplum..!
Eşcinselliği yanlış bulduğu, lanetli bulduğu, sapıklık olarak gördüğü için kabul etmeyen toplum...
eşcinseller kim biliyor musunuz; toplumun ta kendisi!
Ötekileştirdiğiniz, dışladığınız, reddettiğiniz açık eşcinseller kimlerle oluyor biliyor musunuz;
bu toplumun insanlarıyla, üzerine asla eşcinselliği konuduramadığınız insanlarla...
Eşcinseller sadece homofobik toplumu karşısına alan dürüst eşcinsellerden oluşmuyor...
Sayayım...
Bir çok erkek, ailesinin dayatmasıyla mecburen evleniyor...
Bir çok erkek, erkek görünmek için heteroseksüel evlilik yapıyor...
Bir çok erkek aşağılanmaktan, dışlanmaktan, ötekileştirilmekten, ayrımcılığa maruz kalmaktan korktuğu için eşcinselliğini gizli yaşıyor.
Sizin gurur duyduğunuz insanlar eşcinsel olabilir.
Tabii heteroseksizm, yalancılığı, ikiyüzlülüğü sever...
Gizli olsun, erkek olsun yeter!
Nasıl olsa ötekileştirmek için dürüst eşcinseller var...
İçinizdeki nefreti, korkuyu onlar üzerinden tatmin edersiniz.
Homofobi nasıl bitecek..?
Homofobi bitmez, bitirilebilir ancak eşcinsellerin dürüst olmasıyla, kendilerini göstermesiyle, İNTİHAR ETMEK-HAYATTAN VAZGEÇMEK YERİNE, kimlikleirne sahip çıkarak, kimliklerinin arkasında durarak ayak diremekle, mücadele etmekle biter...
Eşcinsellerde kabul edemediğim bir şey var...
Kendilerini mağdur edenleri bile hala düşünmeleri...
Abisi dövüyor onun geleceğini düşünerek sessiz kalıyor, ailem üzülmesin diye sessiz kalıyor...
Bunlar gerekçe mi, yoksa eşcinsellerin özgüvensizlikleirnin bahanesi mi?
Koskoca bir hayat varken yaşanılası, insan niye önce kendini düşünmez, niye mücadele etmez hakları için ve ve niye vazgeçer hayattan..?
Bu bir sitem ise, hiçbir şey insana bahşedilen hayattan değerli olmayacağı için, bu küsmeler, hayattan vazgeçerek seni üzenleri yaralamaya çalışmalar falan bana çok da kabul edilesi şeyler gelmiyor.
Tamam ben de diyorum "her eşcinsel intiharı toplumsal bir cinayettir" diye ama mücadele etmek yerine pes etmek, hayattan vazgeçmek de gerçekten bir intihar, insanın kendi ipini kendi çekmesidir!
Üzülüyoruz ama insan önce kendisi düşünmeli kendini.
Birileri beni düşünmüyor diye vazgeçmek bana hiç akıl harcı gibi gelmiyor.
Hepmiz ayrımcılığa maruz kalıyoruz, dışlanıyoruz, kısaca ötekileştiriliyoruz LGBTİ'ler olarak, hatta cinayetlere kurban gidiyoruz şiddetten öte ama bu karamsar olmak için gerçekten yeterli bir sebep midir?
Daha mücadeleci olmamızı gerektirmez mi engeller?
Hayata pozitif tarafından bakmak için ekstra bir yeti gerekmiyor ki?
Yaşamanın güzel olduğunu anlayamıyor musunuz her şeye rağmen?
Yaşlı insanların bile hayatta kalabilmek için umutlarını görüyorum da, LGBTİ'lerin bu dirençsizliklerini bazen anlayamıyorum. Kusura bakmayın ama hepimiz aynı koşullarda LGBTİ'leriz, hiçbirimizin hiçbirimizden daha fazla artısı yok.
Artık bundan sonra LGBTİ'lere yapılan haksızlıklara, biraz da LGBTİ'lerin mücadelesizlikleri tarafından bakmak istiyorum.
O kadar hazırcı olmayalım şu güzelim hayatı yaşamak için.
Yaşama hakkımız elimizden alınsa bile, vermemek için direnmek varken, "alın hayat sizin olsun" demek kadar saçma bir şey olamaz. Ben artık olaya bu gözle bakıyorum.
Homofobiye karşı mücadele etmekten başka hiçbir çıkar yol yok yaşamak istiyorsak. Haa, yaşamak istemyorsanız, zorluklara göğüs germek istemiyorsanız sizin bileceğiniz iş.
Tamam, herkese eşitlik ve özgürlük verilmeli, herkesin doğuştan getirdiği haktır kendini yapısına uygun gerçekleştirmesi ama şu anda adaletsizlik var diye benim bu gezegeni terketmem mi gerekiyor?
Olaya biraz akılcı ve sağlam gözlerle bakalım diyorum.
Özür dilerim birileirni de üzdüysem!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder