Heteroseksüelliğe inanmıyorum, aslolan eşcinselliktir..!

Bir heteroseksüelin, bir eşcinselin kendi cinsine olan duygularına şaşırması, heteroseksüelin kendi duygularını bile çok iyi sorgulamadığını, aşkını derinlemesine düşünmeden yüzeysel yaşadığını göstermez mi? Çünkü empati kurabilmek için, kişinin önce kendini çok iyi bilmesi gerekir ki, karşısındakini de anlamaya çalışabilsin. Eşcinselliğe, yani aynı cinsten iki insanın birbirine olan duygularına, mesela erkek erkeğe bir aşka "gerçekten mi?" hisleriyle yaklaşılıyor. Yani aynı cinsten insanların birbirlerine karşı duygularının olabileceğine ihtimal bile vermiyorlar. Hatta eşcinselliği sadece cinselliğe indirgemeleri, kişilerin kapasitelerini de ortaya dökmektedir. Muhakeme yetileri yok ve duyguları ne yazık ki belden aşağı ki bu kadar ahlakçı kesiliyorlar. Aşka, sevgiye saygı duyuyorsan, insanların birbirlerine karşı olan hislerine cins farketmeksizin saygı duymak zorundasın. Bunu yapamıyorsan, dediğim gibi olayları çok iyi kavrayamıyorsun, kavrayabilme yetin yok, yani eksiksin anlayabiliyor musun? Bir şeyi tek tipe indirgemek anlayışsızlıktır ve anlayışsızlık da anlayamamakla alakalıdır; anlayabiliyor musun-uz?!

Eşcinseller heteroseksüelliği anlayabiliyorsa, bu heteroseksüelliğin tek normal olmasından değil,... Evet yaa... Biz de heteroseksüelliğe karşı çıkalım, inanamayalım heteroseksüelliğe... Karşı cins iki insanın birbirine olan duygularından, yani kadın ve erkek aşkından şüphe edelim. Gerçekten karşı cins iki insan birbirine aşık olabilir mi? İkisi de farklı farklı yaratılmış. Ben onların birbirlerini gerçek anlamda sevebileceğine inanmıyorum. Yani birbirlerini anlayamazlar, beklentileri farklı olduğu için karşılayamazlar. Bence heteroseksizmin kalıplarına uymaktır heteroseksüellik. Yani ben heteroseksüelliğin normal bir şey olduğuna inanmıyorum. İnsanlara dayatılan, öğretilen bir şey. Çocukluktan itibaren beyinlere kodlanan bir şey heteroseksüellik. Hatta ben inanıyorum ki, insanlara heteroseksüellik aşılanmasa, eşcinsellik daha yaygın olabilir, daha kabul edilebilir olabilir. Zaten homofobinin arkasında da bu yatıyor. İnsanlar eşcinsellikleriyle barışmaktan korkuyorlar. Bir çoğu cinsel yöneliminin ne olduğunun farkında bile değil. Eşcinselliklerini keşefedip cinsel yönelimleriyle barışamayanlar da homofobik oluyorlar işte... DESEM nasıl olur?

İşte eşcinselliğe böyle anlayışsılıkla bakılıyor. Heteroseksüeller bir baksalar aynadaki yüzlerine, daha doğrusu bir görebilseler aynadaki yüzlerini, ne kadar vicdansız oladuklarını... Ama iktidarın vicdanı olmaz ki. İktidar derken, heteroskesizmden bahsediyorum. Heteroseksistler de işte bu iktidarın bir parçaları. Vicdan olsa, bir insanın sevme duygusuna müdahale edilir mi? Ben heteroseksizm ve uzantılarının bilinçsizliklerinin yanı sıra asla iyi niyetli olduklarına da inanmıyorum. Çocukların eşcinselliklerinin kabul edilmeyişini hiç de insancıl bulmuyorum...

Homofobiye rağmen varsa, eşcinsellik daha doğaldır. Çünkü ne öğretiliyor, ne de dayatılıyor...