Aslında biz birimizi çok seviyoruz ama spor rekabet gerektirdiği için maç esnasında hırslanıyoruz, bazen geriliyoruz, bazen öfkeleniyoruz, bazen kopuyoruz... Çay saatinde çok sevgi dolu, çok arkadaş, çok eğlenceli oluyoruz ama maç yaparken işin seyri değişiyor. Ciddileşiyoruz resmen. Sıkı maçlar da çıkarıyoruz... Kıran kırana... Bir de doymuyoruz maç yapmaya çocuklar gibi.. Hele ben yenildikçe kaslarımı yıpratıncaya kadar sahalarda kalıyorum.
Hayatımıza renk kattı İranlı dostlarımız. Hepsini seviyorum kişilik farkları olmasına rağmen. Aslında herkesin iyi tarafı da var olumsuz tarafları da... Ama insana, insan gözüyle bakmak gerekiyor. Çünkü hepimizin farklı tarafları var birbirine uymayan...
Kimler gledi kimler geçti İranlı dostlarımız olarak... Aslında çok gelen giden oluyor da sürekli gelenleri sayacak olursak... Khaty ve ailesini nasıl unuturuz... Nuri Zamani ve ailesini... Hamidi geliyor şimdilerde sürekli olarak, Muhsin geliyor, Muhammed geliyor, Hüseyin ve Fariba geliyor, Arash geliyor arada, Emir gelmeye başladı yenilerde... Ve bize Azeri İranlısı Efsun tercümanlık yapıyor...
Bu arada Türk arkadaşlarıma, Türk gençlerimize de selam olsun...
Öğretmenlerimiz Gülsüm ve Ulaş'a da..
Unuttuklarım varsa sorry!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder