İnsanlar kompleksli...
İnsanlar güvensiz...
İnsanlar anlayışsız...
İnsanlar öfkeli...
İnsanlar duyarsız...
İnsanalar boş..!
Ama güzel insanlar da var...
Doğuştan karizmatik(ne alakaysa) insanlar da var yapmacıksız...
Doğuştan sempatik, can insanlar da var insana enerji veren papatya gibi...
Tanımadıkları insanlara karşı bile tebessümle bakan, görünce içime sokmak istediğim...
Verdikleri enerjiyle tavsiye değil umut da veriyorlar...
Bakakalıyorum arkalarından...
Seviyorum ben orjinal insanları...
Kanım ısınıyor hemen onlara...
Dünya iyisiyle kötüsüyle güzel ama bana ters geliyor işte bazı kişilikler...
Pozitifliği sevdiğimden negatifliği kabul edemiyorum.
Ben de negatifleşiyorum bazen ama insanlar o hale getiriyor beni.
Hayat zor, yapmak istediklerim de kolay olmayacak ama sanırım kolay yolu seçeceğim.
Çünkü insanlar yapıcı değil; çıkarcı ve art niyetli...
Heteroseksist...
Hiç sevmiyorum bu kelimeyi...
Hayatımı-zı mahvediyor...
Bazıları inatla niye bemisiyor ki bu zehiri...
Korkak oldukları için mi..?
Zaman ne çabuk geçiyor...
Sabah oluyor, akşam oluyor...
İnsanlar doğuyor, insanlar ölüyor...
Kafam şasili sanırım ki klavyeden çıkan kelimerdeki karakterlerin yeri hep değişik oluyor...
Hayatta tek pişmanlığım istediğim şekilde iyi insan olamamak olacak...
Hayatı doğru tecrübeleyemedim, doğru ders çıkaramadım...
Hayat dersinden notum kötü anlayacağınız...
Bir daha ki yaşama demek için erken mi..?
Şansım var mı daha?
...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder