Belki bilmeyenlere hatırlatmamada fayda vardır.. Yazılarımı formülsüz, karşımdakine bir şey anlatıyormuşçasına sohbet havasında yazıyorum ve sonrasında imla kontrolü dışında hiç değişiklik yapmıyorum. O yüzden, düşünce ifadesi dışında bir değerlendirmede bulunmayın yazılarım hakkında...
Gay Magazin'den bir yazarın Hande Yener'in "Hasta" şarkısının eşcinseller için yazıldığını yazınca...
Aklı-mantığı olan bir insan komik duruma düşmemek için eşcinselliğe hastalık demez...
Çünkü hastalık fiziksel ve ruhsal anomali durmudur...
Ben eşcinselliğimi söyleyinceye kadar bana hasta demiyordunuz ama... Ne değişti..?
Heteroseksizme baş kaldırmam mı hasta etti beni..? Daha doğrusu sizi!
Eşcinselliğe hastalık diyemeyince, bu sefer de "günah" diyorlar, "Sen Tanrı'ya inanmıyor musun?" diyorlar...
Bir canlının eşit ve özgür, insanca yaşama hakkı her şeyden üstündür 1.
2. "Her koyun kendi bacağından asılır"dı hani...
İnanmıyorsam ne olacak..?
İnanmak zorunda mıyım?
İnanmamak insanca yaşama hakkı vermez mi insana?
Benim, beni lanetleyen bir inanç biçimine inanmam mantıklı mı?
İnanmam için benim kendimden vazgeçmem gerekir..?
Aşkımdan, sevgimden vazgeçmem mi gerekir..?
Heteroseksüeller vazgeçebilir mi?
Sınavmış...
Tanrı adaletsizmi de sadece eşcinselleri sınıyor cinsel yönelimle?
Yaratılanı yaratandan dolayı sevmek gerekiyorsa, o zaman din yanlış yorumlanıyor, heteroseksizmin çıkarlarına alet ediliyor...
Ben hayata, elle tutulur gözle görülür bilimsel tarafından bakıyorum...
Gerekirse doğanın adaletsizliğine bile kafa tutarım..!
Çünkü benim eşcinselliğimin bana ve hiç kimseye zararı yok. Nokta.
Çünkü insanı vareden, mutlu eden şeyin tartışması olamaz.
Gerçi hastalık, din de heteroseksizmin bahanesinden başka bir şey değil de, anlamak istemeyene ne anlatsan boş...
Bunlara, yani heteroseksistlere, homofobiklere, Tanrı karşılarına çıkıp "eşcinsellik normal" dese, Tanrı'ya bile inanmazlar biliyor musunuz; inanmak istemezler çünkü...
Bir de, duyan da homofobikleri gerçek anlamda dindar sanacak...
Dine aykırı neler neler yapıyorlar da, eşcinselliği dillerini doluyorlar...
Oysa bir eşcinsel ve hayata bilim penceresinden bakan biri olarak, ben dini hepsinden daha iyi biliyorumdur...
Din dediğimiz Kuran değil mi?
Eee.. Türkçe anlamını da biliyorsam, Arapçasını da okuyabiliyorsam, hatta ezbere biliyorsam, bir zamanlar ben de dindar biriysem herkesten daha çok bile, yani öyle yönlendirilmişsem...
İlkokul çağımda da mantıklı bulamayıp bütün inançlarımdan vazgeçtiysem...
Evet, ben hayatı biraz erken idrak edenlerden biriyim...
Hayatımda aldığım kararlarda hiçbir dış faktörün olmadığını da belirteyim...
Çünkü hamurumda özgürlük olunca, zaten dış faktörler vız gelip tırıs gidiyor...
İnsanlar baskı kurabilecekleri insanlara yön vermeye çalışırlar...
Oysa kendimi bildim bileli hiç kimsenin bana yön vermesine izin vermedim...
Ben bir bireyim ve aklım var...
Nasıl bana baskı kurabilirler, bir şeyleri dayatabilirler, bir şeylere zorlayabilirler ki...
Önümde de idrak edebildiğim doğrular ve kendi gerçeklerim varken nasıl toplumsal bahanelere sığınarak kendimden vazgeçebilirim ki...
Şunu da belirteyim... Din iyilik, güzellik, doğruluksa...
Kendim için ne iyi ise, onu gerçekleştirmemden daha doğal bir şey olabilir mi?
Benim içi neyin iyi olduğunu benden daha iyi bilen bir şey veya birileri olabilir mi?
Yaşam koçuna ihtiyacı olanlara veya ne bileyim sizin için olabilir ama benim için yok!
Yani kimi seveceğimi ben bilirim; başka hiçbir şey ve hiç kimse değil..
Bir de gerçekten din, insanların sevme biçimiyle uğraşabilir mi?
Sevgi, sevmek niye günah olsun ki..?
Sevmek daha sevaptır... Çünkü insanın sevemesi ve sevilmesi kadar güzel bir şey olablir mi..? Neyi ve kimi sevdiğin niye önemli olsun ki?
Ama insanlar, aileler bile eşcinsel çocuklarını üzüyorlar "günah işliyorsun" diye... Asıl günah işleyen onlar, çocuklarını üzdükleri için...
Din, anneye-babaya "öf" bile demeyeceksin diyor ama bazı aileler çocuklarının yaşama haklarını ellerinden alıyorlar... Sevme hakkını elinden almak da yaşama hakkını elinden almaktır...
Aslında bu konuda, yani eşcinselliği din üzerinden açıklamaya çok karşıyım.
Beni eşcinsel olduğum için kötüleyen bir şeye inamam beklenemez... 2, benim eşcinselliğim tartışılıyor da, din niye tartışılamıyor..?
Eşcinselliğin doğal bir gerçek olduğu bilimsel bir gerçek...
Şimdi doğanın gerçeklerini bilime göre değil de dine göre mi tartışacağız..?
Din eşcinselliği lanetlerken (en azından toplum dinin eşcinselliği lanetlediğine inanıyor büyük çoğunluk olarak), dinin eşcinselliği lanetlemediğini ispat etmeye çalışırken eşcinsellerin varacakları nokta neresidir acaba?
"Din lanetlemiyor, siz de kabul edin" mi demek istiyorlar?
Dinde büyük puntolarla eşcinsellik normaldir yazsa bile, heteroseksist dünya bir kılıfını gene bulur biliyor musunuz...
"Din eşcinselliği normal karşılıyor, biz de kabul edelim" diyecekleirni mi sanıyorsunuz sayın eşcinsel seyirciler..?!
Bakınız, ben eşcinseller inamasın demiyorum...
Benim hayata bilim penceresinden bakmamın eşcinselliğimle falan alakası yok...
Ben eşcinsel olmasaydım, benim hayata dair bakış açım gene Halilce olurdu...
Yani cinsel yönelimim ve din arasında gel-git yaşayıp yaşamamakla alakalı değil benim bakış açım...
Dolayısıyla bazı eşcinsellerin de inançlı olması kadar doğal bir şey olamaz...
Onların da eşcinsel olsalar da inanç hakları var...
Ama heteroseksistlerin inanç üzerinden homofobi yapmalarına karşı, eşcinsellerin inanç üzerinden eşcinselliği kabul ettirmeye çalışmalarını kusura bakmayın ama hiçbir zaman neticeye varılamayacak "boşa kürek çekmek" olarak görüyorum...
Çünkü modern Batı'da bile heteroseksizm din üzerinden homofobi yaparken, muhafazakar toplumlarda eşcinsellerin kendilerini din üzerinden a(çı)klamaya çalışmalarına anlam veremiyorum.
Hatta dinin eşcinselliği lanetlemesine karşı insanların homofobik olmaması, onları daha bir cennetlik yapmaz mı insanlık ve hoşgörü çıtalarını yüksek tuttukları için..? Ama homofobik olmadıkları için, insanların kendilerini dini açıdan günahkar hissetmeleri gibi bir durum olabilir mi?
Bana hasta diyenlere cevabım... Ben sağlıklı bir hastayım! Çünkü aklımın ve bedenimin heteroseksüelleden eksik hiçbir tarafı yok. Hatta fazlası var. İçimde nefret yok en azından homofobikler gibi.. Sevgi doluyum, pozitifim...
2. Ben inanmıyorsam, günahkar da değilim...
E o zaman ne yapacaksınız..?
Nasıl kötüleyeceksiniz eşcinselliği-mi?
Bırakacak mısınız peşimi-zi sizin nefret sınıfınızın dışında kaldığımız için..?
Yoksa doktor önlüğünü giyip akıl dışı eşcinsellik hastalıktır teşhisinizi dayatmaya mı çalışacaksınız, yoksa din adına uygulayıcı mı olacaksınız?
Düşünseniz ya heteroseksülelliğe hastalık ve günah dendiğini..?
Kusura bakmayın ama ben, heteroseksüelliği normal karşılayıp da eşcinselliğe karşı olmayı kapasitesizlikten dolayı çıkarcılık olarak görüyorum...
Dine inanan bir eşcinsele, "eşcinsellik günah" dendiği zaman, dini sorgulamk yerine eşcinselliğini sorgularken bulabiliriz veya eşcinselliğini dinin reddetmediğine dair ayrıntılar peşinde koştuğuna şahit olabiliriz. Sadece topluma dahil olma çabası değildir din gibi toplumsal unsurlarda reddedilmediğine dair ayrıntılar araması; kendini de suçlu hissetmekten kurtaracaktır bu sayede. Çok derinden içselleştirilen tabuların olduğu durumlarda, hayata mantık penceresinden bakmak mümkün olmayabiliyor. Aslında buna, kişinin kişilik yapısı ve karakteriyle de alakalı dememiz kimseyi rencide etmemeli. Yani hayata bir bilimsel pencereden bakmak durumu var, bir de manevi duyguların doğrultusunda... İnsanlar inansın..; çünkü buna ihtiyaçları olabilir... Ama bu bizim hayatı-mızı gözardı etmemimizi gerektirmez ki... Yani inandığın ve sonuna kadar savunduğun bir gerçek-eşcinsellik, tabular karşısında seni tereddütte bırakabiliyor, sende ikilemler yaratabiliyor, kendinden vazgeçme yollarına itebiliyor... Yalan mı? Ben o kadar çok karşılaştım ki "günah" diye diye eşcinselliğini gerçekleştiren ve sonrasında pişmanlıklar ve kimliği ile din arasında gel-git yaşayan, kurtulmak için daha da dine yönelen, sonra dinden uzaklaşanlarla... Bakınız.. Ben dine karşı değilim... Ama hayatın gerçeklerinin manevi duygular üzerinde olduğuna, tabular üzerinden açıklanmasının eşcinselleri asla kurtaramayacağına, bu unsurların insan haklarıyla alakasının olamayacağına, hatta eşcinsellere zaman kaybettireceğine, eşcinsellere olan nefreti pekiştireceğine inanıyorum. Esnek olmayan, değiştirilmesi asla düşünülmeyen dinden çok heteroseksist sistem ve bakış açısı aslında... Hadi diyelim ki dinin eşcinselleri reddetmediği bilir kişiler tarafından açıklandı diyelim... Toplumun dine dayandırdığı homofobisinin değişeceğine inanıyor musunuz? İnanın din olmasaydı, insanların eşcinsel karşıtlığı yapacağı başka bir şeyler yaratılırdı. Yıllarca hastalık diye tedavi edilmeye çalışılmadı mı? Mutlaka homofobiklik yapacak bir bahane bulur cinsiyetçi sistem dinden başka da. O halde yapılacak tek şey, eşcinsellik şu değildir, bu değildir demek yerine; insan haklarından bahsetmeliyiz; kişinin birey olduğundan, olması gerektiğinden ve yapısına uygun yaşaması gerektiğinden bahsetmeliyiz. Aslında homofobiye gerekçeler sadece toplumun dayattığı bir şey değil, bizim de kimliğimize tam anlamıyla inanmamamızla da alakalı. Şimdi ben eşcinselliğime çok inanırken, bırakın dini veya hastalık denmesini; ne ailemin üzüleceğini düşünürüm, ne işsiz kalacağımı düşünürüm, ne ayrımcılığa maruz kalacağımı, ne hedef gösterileceğimi düşünürüm. Çünkü ben kimliğimin arkasında durmayınca veya kimiliğime sahip çımayınca; ayrımcılıklara, haksızlıklara daha az maruz kalma durumum söz konusu değil ki. Gizli olunca baskı yapmak için daha güç buluyor karşıtlar. Çünkü korktuğumuzu bilerek daha fevri olabiliyorlar. Ama bilinçli olup kimlik haklarının arkasında durursan, yasal olarak mümkün mertebedeki haklarını kullanabileceğini falan hissettirirsen, insanların homofobisi belli noktada durabiliyor. Şimdi mesela benim açık eşcinselliğim karşısında insanlar nasıl açık homofobi yapabilirler bana..? Bağıra çağıra, az veya çok herkese sunulan imkanlardan, yasalardan falan mümkün mertebede faydalanmaya çalışırım. İnsanlar benim kararlığımı görünce de zaten ayrımcı davranamazlar, davranamıyorlar da. Çünkü onlara kimliğim konusunda haklı olduğuma da inandırmaya başlıyorum açık ve arkasında durduğum kimliğimle. Aslında aktivizm dedikleri şey falan da gerçek anlamda bu işte. Bizim toplu yaptığımız aktivizm, sadece diğer eşcinselleri de görünürlük tarafına çekebilmek, görünürlüğün önemine ikna edebilmek amacıyla. Bütün eşcinseller açık olsalar ve eşcinsel olarak yaşasalar var ya, toplu aktivizme gerek kalmadığı gibi, eşcinsellik normal bir kimlik haline dönüşür otomatik olarak. Ben kimliğimden şüphe etmeyince, insanların homofobisini dine dayandırması veya hastalık safsatası onları komik duruma düşürecektir inanın. Ama önce eşcinsellerin inanması gerekiyor eşcinselliğe; heteroseksizmin bir tarafına tutunarak heteroseksizme yamanma çabasını bırakarak tabi. Haksızıklara dur demek, eşitlik, özgürlük hayatın queer tarafıyla varolmakla mümkündür.
Eşcinselliğin günah olmadığına dair çabayı, kara bir kutuya kilitlenip açılmamak üzere uzayın derinliklerine gönderilen "eşcinsellik günahtır" sözünü değiştirmeye çalışmak gibi görüyorum... Oysa eşcinselliğin ne olduğu, insanların en çok kendi kafa kutularının içinde... Senin bir tereddütün yoksa kendine inanmak konusunda, seni karalayan düşünceler üzerinden kendini aklama çabasına girme ihtiyacı hissetmiyorsun. Gerçekten eşcinseller, "din eşcinselliği reddetmiyor" üzerine yoğunlaşacaklarına, kimliklerine sahip çıkıp daha görünür olurlarsa, homofobi daha kolay ve hızlı bitecektir. Yani, dinin eşcinselliği reddetmediği kabul edilirse, heteroseksist dünya eşcinselliği daha kabul eder diye bir şey yok. Eşcinselliğin hastalık olmadığı kabul edilmeye başlandı; homofobi daha mı azaldı? İnsanlara "eşcinsellik şu değil, bu değil" demek yerine, eşcinsellerin de eşit yaşama hakları olduğundan bahsedilmeli, bunun için mücadele verilmeli.
Şunu da belirtmekte fayda var... Heteroseksistler eşcinselliğin en çok cinsel tarafına karşılar ya... Çocuklarının eşcinselliğini kabul eden aileler falan cinsel tarafını kabule demiyorlar "asıl o tarafı günah" diye... Arkadaşlar asıl eşcinsellliğin cinsel tarafını savunmalıyız, cinsel tarafının arkasında durmalıyız... Ben kupkuru bir eşcinselliği ne yapayım?! Cinselliksiz, aşksız bir eşcinselliğin heteroseksüelce yaşamaktan ne farıkı var? O zaman ben aptal mıyım da "eşcinselim" diye ortaya çıkacağım?! Tabiki de eşCİNSELİM! ve herkes de öyle bilsin...
Şunu da tekrar belirtmekte fayda görüyorum... Eşcinseller de inanç haklarını kullansınlar, kullanmak isteyenler tabi ama eşcinselliği din üzerinden ne açıklamaya çalışsınlar, ne de bu konuda aklanmaya çalışsınlar. Çünkü inanmak isteyen bir yapı inanmak isteyeceği ve heteroseksizm ve unsurları da eşcinsellikle bir arada olmak istemeyeceği için, inançlarıyla cinsel yönelimlerini ayrı tutmayı bilmeli eşcinseller. Çünkü heteroseksizmden bağımsız bir din anlayışı yok hali hazırda ki eşcinselliği kabul edebilen bir din olsun...
Yazının başlığını açıklamak gerekirse... Kendisiyle gerçek anlamda barışamayan bir yapı, doğal gerçekleri egemen kavramlar üzerinden açıklamaya ve anlamlandırmaya çalışır çünkü...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder