Bazen bana yaşattığın şeylerle hala öfkemi kontrol edemediğimi hatırlatıyorsun, hala duygularımı kırılganlıktan kurtaramadığımı hissettiriyorsun...
Ama ben hayat boyu öğrenci olmayı seviyorum...
Hayat en güzel okul, insanın hayat boyu öğrenmenin önemini anlamasını sağlayan...
O yüzden "niye bunlar başıma geldi, niye bunları yaşıyorum?" demeyeceksin, dememeyi öğrendim...
Yaşaman gerekiyor ki kabuğunu kırabilesin, kozandan çıkabilesin...
Yaşaman gerekiyor ki daha çok ve daha başka mücadele etmen gerektiğini anlayabilesin hedefine ulaşman için...
Ama aslında ben bu süreci ve travmalarımın sadece saatlerden ibaret olduğunu biliyorum...
Yaşadıklarımın, değişimin zamanının geldiğinin habercisi olduğunu biliyorum...
Hayat bir bütün iyisiyle kötüsüyle insanı geliştiren...
Bir uyarıcı, bir mesajcı ders çıkarabilene, anlayabilene...
Bugüne kadar da hep öyle olmadı mı..?
Her olumsuzluk bir güzelliğin müjdecisi "haydi tam zamanı" diyen...
Bazen miskinleşirim ve mesaja bakmak istemem...
Mesaj daha güçlü hatırlatır kendini ve dayanılmaz hale gelir artık...
Alarm verir kurulan saat gibi her 5 dakikada bir...
Yapılacak bir şey kalmamıştır artık harekete geçmek için...
Yeni güne merhaba öyleyse...
Yola çıkmaktan korkmamak gerekiyor...
Öyle yapmadım mı bugüne kadar..?
Yalnız olsam da, yalnız kalsam da yola devam etmedim mi..?
E o zaman sorun yok...
Hem zaman değişti, tam zamanı belki de her şeyin...
Ne kaybettim ki hayatı denemelerimden; kazandığım tecrübelerden başka...
Sırf tecrübe kazanmak için bile cesur olmak gerekmez mi..?
Hiç kimse kaybetmeyecek zaten bu hareketten...
Hayata tebessüm edebiliyorsam, zamanı gelmiş demektir...
Fırtınadan sonra yağmur ve...
Tekrar teşekkür ederim hayat mesaj getiricilerin için de...
Yola çıkmam için yaşattıklarına da...
Evet eminim artık böylesi daha güzel olacak...
Sevgiye ve samimiyete inancımla...
Vefa ve su ile...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder