Eşcinselliği kabul süreci

Aileler çocuklarının eşcinselliklerini önce görmezlikten geliyorlar. Aslında farklılıklarını farkediyorlar... Giyim kuşam olarak, kibarlık olarak, duyarlılık olarak. Toplumsal cinsiyete tam uygun olmayabiliyorlar yani. Geçici bir şey olarak düşünüyorlar... Evlenince geçer diye düşünüyorlar. Dananın kuyruğu, eşcinseller cinsel yönelimlerini açıklayınca, "ben eşcinselim" diyince kopuyor. Tepkilerinin en büyük sebebi de, çocuklarının eşcinsel kimliklerinin arkasında durması. Çünkü bu, aileye hiçbir şans bırakmıyor çocuklarının heteroseksüel olması konusunda. Yani eşcinsel çocuk kendisiyle, cinsel yönelimiyle barışık olmamalı ki, aile de çocuklarını heteroseksüelleştirebilmek için yollar arayabilsin... Doktora götürsün, hacıya hocaya götürsün... Çocuklarının eşcinsel kimliklerinin arkasında durmasına rağmen aileler çocuklarını heteroseksüel yapma umudundan vazgeçmiyorlar. Şanslarını deniyorlar hacı hoca ve doktor konusunda. Eşcinsel çocuk doktor ve hoca gibi heteroseksüelleştirme noktalarına karşı da eşcinsel kimliği konusunda dirençli çıkarsa, aile başka doktor ve hoca arayışına devam edebilir. Aileler özellikle eşcinselliği tedavi ettiğini iddia eden paracı mercileri tercih eder. Çünkü amaçları çocuklarını düşünmek değil, çocuklarını heteroseksüelleştirmektir. Denerler denerler olmaz ve bunu arkadaş çevresinin beynini yıkadığına yorararlar, eşcinselliğe özendiğini veya yoldan çıktığını iddia ederler... Çocuklarına baskı uygularlar bu konuda, hatta eve bile kapatabilirler. Bazı ailelerde gerçekleşen kavga ve şiddeti, zorla heteroseksüel evliliği dile getirmek istemiyorum. Heteroseksüelleşmez ise, evlatlıktan reddetme tehdidinde bulunurlar. Eşcinsellik konusunda kendilerini doğru bilgilendirecek, eşcinselliğin değil, homofobinin düzeltilmesi gereken bir durum olduğunu söyleyecek doktorlara da yolları düşebilir ailelerin. Ama bu sefer de eşcinselliğin değiştirilemeyecek doğal bir şey olduğuna ikna olsalar bile, çocuklarının eş-cinsel ilişki yaşamasına razı gelmezler. Tamam, eşcinsel olsun ama bu sadece kafasının içinde kalsın; uygulamaya geçmesin, isterler. Zaten ailelerin kabul edemediği de işin cinsel bölümüdür. Bahane çok... Çevre, toplum, din... Elalem ne der kaygısı, çocuklarının eşcinsellik yüzünden başına bir şey gelir korkusu, gelecekte yalnız ne yapar kaygısı... Bütün bu gerekçeler hiç de mantıklı değildir; heteroseksistçe yetişip, içselleştirilmiş doğrularına eşcinselliğin ters düşmesidir bütün negatif yaklaşımların sebebi. Eşcinselliğiyle barışamamış eşcinseller heteroseksizme teslim olur ama kendisiyle barışık eşcinseller, eşcinsel olarak yaşamanın kimseye zararının olmadığınınbilincinde oldukları için direnirler. Ailelerin hiç bitmez, çocuklarının bir gün heteroseksüel olur ve heteroseksüel evlilik yapar umudu. Çünkü heteroseksist bir dünyada yaşanmaktadır ve homofobi sürekli negatif anlamda uyarıcı konumdadır. Kaç aile vardır çocuklarının eşcinselliğini savunan... "Senin çocuk niye evlenmiyor" diyenlere karşı, gururla "benim çocuğum eşcinsel, yasalar da eşcinsel evliliğe izin vermiyor" diyebilen... Çocuğunun eşcinselliğine inanan, hatta eşcinsel çocuğunun yapmadığı eşcinsel hakları aktivizmini yapan aileler de var ama istisnalar dışında bütün aileler kabul sürecini samimi bir şekilde yaşamazlar. Çocuklarının eşcinselliğini inkar edemeyecekleri noktaya da gelebilir aileler ama tam anlamıyla bir kabul süreci, heteroseksizmin baskın olduğu toplumlarda pürüzsüz bir şekilde gerçekleşmez.