5 Ocak 2016 Salı

Karsu, gerçek bir sanatçı!


Düşünüyorum da gerçek sanatçıların birer hikayesi var. Geçmişlerinde kendileri veya aileleri olarak yaşadıkları bir zorluk var ve geldikleri noktaya da kolay gelmemişler. Ve en önemlisi gerçek sanatçılık duyarlılık gerektiriyor ve geldikleri noktadan sonra da duyarlılıkları, başkalarının acılarına karşı mücadeleleri devam ediyor. "Ben sanatçıyım, ben starım; artık insanlara tepeden bakmalıyım" değil de, onların yanında durarak, onlar için bir şeyler yapamaya devam ederek gerçek anlamda tatmin oluyorlar. Sadece alkışlarla değil, acıları paylaşarak mutlu oluyorlar.

Karsu İstanbul'da verdiği konserinde hikayesini paylaşmış. Gidemediğim konserin video paylaşımında kendi ağzından dinledim hikayesini. Annesi, babası Hatay'dan göç ediyorlar Hollanda-Amsterdam'a. Hatta babası göçmen olarak gidiyor Hollanda'ya. İkisi de eğitimlerini tamamlıyorlar sosyolog ve psikolog olarak. Babası restoran açıyor Kilim isminde ve Karsu da bir taraftan okurken bir taraftan da babasının restoranında garsonluk yapıyor. Restorandaki piyanoyu çalarken öğreniyor ve bir dinleyicinin onu dinleyip beğenmesi ve daha sonraki haftalarda müşterilerin restorana sırf onu dinlemeye gelmesine kadar varıyor iş ve Karsu yapması gerektiği işin müzik olduğuna karar veriyor. Çünkü seviyor bu işi. Hollanda da ünleniyor, başka ülkelere konserler vermeye gidiyor ama bir türlü konservatuvarı kazanamıyor. Bu başarısızlık, bu işi yapıp yapmaması konusunda tereddütler yaratıyor ama müziğinin beğenilmesi onu hayallerinden vazgeçmemesine inandırıyor. Karsu artık günümüzde albümleri olan, salonları binlerce kişiyle dolduran bir caz sanatçısı (Caz onun için babasının özgürlüğünün bir uzantısı). Ama bu onun mütevaziliğini yitirmesine sebep olmuyor; aksine bu gücünü duyarlılık konusunda kullanmasını sağlıyor. Müziğiyle acı çeken insanlara dikkat çekiyor. Hatta kendisi de bir fiil yardım organizasyonlarında yer alıyor; bir zamanlar babası da mülteci olduğu için, mülteciler için çalışıyor.

Karsu'nun müziğini çok seviyordum; hikayesi müziğine daha çok inanmamı sağladı.


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder