Bana homofobik davranmayın!

Ben homofobiye karşı bağışıklık kazanmış bir eşcinselim. O yüzden bana homofobik davranmayın. Bana karşı yapılan homofobiye karşı lüzum duymadıkça cevap vermem ama asla unutmam. Çünkü salaklık derecesinde iyi niyetli değilim.

Eşcinsellik değil, homofobi bir hastalıktır. Çünkü nefret ve korku hem kişinin kendine, hem de çevresine zarar verir. O yüzden korkulması gereken eşcinsellik değil, homofobidir. Çünkü homofobi bulaşıcı toplumsal bir hastalık olduğu için çok tehlikelidir. Eşcinselliğime çok inandığımdan ve içimde bu konuda bir tereddüt olmadığı için, kendimi çok güçlü hissediyorum ve korkmayınca homofobi de yaklaşamıyor bana.

Hem homofobinizle kişiliğinizi de sergiliyorsunuz ayrımcılığa dair. Okumuşsunuz, etmişsiniz ama cahil davranışlarınızla çok komik duruma düşürüyorsunuz kendinizi. Keşke homofobinize aynada bir bakabilseniz..

Niye homofobiksiniz hiç sorguladınız mı? Yoksa doğruyu yanlışı ayırt etmeye müsait olmayan bir beyin yapınız mı var? Birey olamayacak kadar özgüvensiz misiniz? Yoksa içinizde ortaya çıkmasından korktuğunuz eşcinselliğiniz mi var? Eşcinselliğin özenilerek veya tercih edilerek bir şey olduğunu mu zannediyorsunuz yoksa?

Bu korku, yani homofobi; ya bastırılmış eşcinsellik, ya da cahilliktir. Çünkü eşcinsel olmayan ve cahil olmayan bir kişi eşcinsellikten korkmaz. Ben eşcinsellikten korkmadığım gibi, heteroseksüel olmak da istemiyorum; çünkü eşcinselliğin doğal bir yönelim olduğunu bildiğim için kendimle barışığım ve kendimi değiştirmek için zorlamıyorum.

Ben normalim; fiziksel olarak da, ruhsal olarak da hasta değilim. Açın okuyun, hastalık neymiş öğrenin.

Sapık değilim; sapmadım; eşcinsel olarak doğdum, eşcinselliğimdem vazgeçmedim çünkü. Bulaşıcı hastalık homofobiden korksaydım ve kendimi gizleseydim, veya heteroseksüel olarak rol yapsaydım, o zaman sapmış sayılırdım. Sapma, doğasına uygun içinden geldiği gibi yaşamamaktır.

Ahlakçılık da bir hastalıktır. Çünkü o da korkuya dayalı bir dayatmacılıktır. Yoksa nerede görülmüş insanın içinden geldiği yaşamasının ahlaksızlık olduğu? Kime ne zararı var ki benim masum içten sevgimin?

Eşcinsel olduğum için benden uzak duranlara sesleniyorum; size ihtiyacım yok zaten... Aslında dürüst ve açık biriyle tanıştığınız için onur duymalısınız; belki dürüstlük adına nefret dünyasında cesaret kazanırsınız, dürüst olarak kalabilmenin nasıl bir şey olduğuna bakarak.

Çok mu narsistçe buldunuz düşüncelerimi? İnsanın kendini sevmesi, kendinden ve başkalarından nefret etmesinden çok daha iyidir. İnsanın kendini sevmesi, kendine saygı duymasını da beraberinde getirir. İnsanın kendine saygı duyması da, başkalarının da dıştan dışa olmasa da, içten içe saygı duymasını sağlar sana. Duymayanlarınki de zaten kaale alınacak bir şey değildir.

Yönelim, kişinin duygusal veya cinsel olarak eğilimidir. Bu eşcinsellik de olabilir, heteroseksüellik de. Senin sevme şeklin ne kadar doğruysa, benimki de o kadar doğrudur. Seninki seni ne kadar mutlu ediyorsa, benimki de beni o kadar mutlu ediyor. Bilmem anlatabildim mi? İnsanı mutlu eden ve hiç kimseye, hiçbir şeye zarara vermeyen bir şey, hastalık, sapıklık, ahlaksızlık sayılabilir mi?

Tekrar söylüyorum; Bana homofobik davranmayın; Çünkü homofobi akıl ve mantık dışı saçma sapan bir şey; gidin kimsenin görmeyeceği bir yere kusun nefretinizi...