Bir şarkıyı sevmeyebiliriz. Ama neden sevmediğimizi çok düşünmeyiz. Çünkü işimiz müzik olmayabilir. Bu şarkıdır, iyi veya kötüdür diye geçiştiririz. Bir şeyler bize hitap etmemiştir ama nedeninin sorgulamayız. Benim de sevebileceğim ama yetersiz düzenleme yüzünden sevemediğim çok şarkı olmuştur. Hatta ben çok güzel düzenlemelerle kötü şarkıları bile sevmişimdir. Kötü şarkı nedir? Melodi iyi değildir, sözlere zaten takmam kafayı... Ama bir şarkının armanizasyonunun yeniden yazılması veya çok sesli hale getirilmesi, daha evrensel enstrümanlarla çalınması gibi vesaire deneyselliklerle, şarkı insanı 12'den vurabilir. Böyle çok şarkı vardır hayatımızda. Mesela benim yıllarca sevemediğim ama herkesin bayıldığı bir şarkı vardır; Nükhet Duru'dan Sevda. Çünkü şarkı TSM formatında düzenlenmiş yapısına uygun olarak ve böyle olunca da insanı-beni heyecanlandıracak hiçbir tarafı yoktu. Şarkı dediğin insanı biraz yukarıya taşımalı. Yani insanı doğu hüznüne ağdalı ağdalı boğmamalı. Yani insan melankoliyi bile biraz dik durarak yaşamak ister diye düşünüyorum. Ama "Sevda"nın yapısıyla beraber düzenlemesi de ağdalı olunca insanı epeyce bayıyor-du. Geçenlerde çok muhteşem olmasa da bu şarkının yeni bir mix'iyle karşılaştım ve şarkı birden ayaklanıvermişti. İşte bu dedim. Yani şarkılara hayat verilmeli. Üzerinde bir şeyler denenmeli yaratıcılık adına. Bizde sağlam aranjörler olmadığı için, cover'lar da aynı şarkının tekrar veya başka bir ses tarafından yorumlanmasından öteye gidilmiyor. Şakılar sanatçıların kartvizitleri gibi bir şey oluyor. Yani şarkıyı daha üst boyuta taşımak gibi bir zihniyet yok. Tabi bunda ticari amaçlı talebe göre davranmak durumu da var. Kimse deneyselliğe cesaret edemiyor, şarkılarımız da evrenselleşemiyor tabi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder