Okuduğum haberlerdeki rahatsız olduğum taraflar, sanırım benim de geçmişte yaptığım aptallıklarla alakalı ki, eleştirerek bir anlamda günah çıkartıyorum. Mesela insan ayrıldığı sevgilisini ve sevgilisine dair şeyleri niye takip eder? Çünkü hala seviyordur. Ama o seni sevmiyor. Takip etMEmek için bundan daha geçerli sebep olabilir mi? Belki döner umuduyla takip ediyordur. Döner mi? Bilmem. Dönebilir ama dönmeyebilir de. Dönerse ne ala ama dönmesi için senin takip etmen sana zarar veren bir şey. Dönecekse sen hiçbir şey yapmadan kendi isteğiyle dönsün. Bunu bilmiyor muyuz; biliyoruz. Eee, sorun ne o zaman? Sanırım kaybetmeyi hazmedemiyoruz ve bu hazımsızlığın etkisinden kurtulamıyoruz ve takip ederek bir ölçüde öfkemizi boşaltıyoruz. Kaybettiğimiz sevgiliyi takip etmemizin tek sebebi, çok sevmek mi? Sevmeyen bir insanı çok sevmenin ne anlamı olabilir ki? Yoksa yeni rakibimizi, yani eski sevgilimizin yeni sevgilisini gözlemlemek mi? Onu gözlemlesek ne olacak peki? Terk edilmişliğimizin acısına yeni bir hedef mi belirlemiş oluyoruz, yoksa onunla kendimizi kıyaslayıp eksiğimizi-fazlamızı mı tespit ediyoruz? Bir soru daha sormak istiyorum haddimi aşarak. Biz sevdiğimizi sadece aşk için mi seviyoruz, yoksa başka şeyler için mi? Unutmadan, bazı terk edilen sevgililerin, terk edilmek hiç umurlarında olmayabiliyor. Neden? Çünkü zorla güzellik olmayacağını biliyorlar, aslında terk edenin bir anlamda terk edilmiş olduğunu da biliyorlar. Bu bir anlamda karşı tarafı üzmediği için vicdani rahatsızlık vermeyen bir terk etme biçimidir de. Yani terk edilmiştir ama olaya terk etme gözüyle de bakabiliyordur. Belki de en doğru bakış şekli biten aşklara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder