Fenerbahçe bayrağı indiriliyor ve taraftar bu davranışı alkışlıyor (Oysa Fenerbahçe olmasa ne GS, GS olacak, ne BJK, BJK olacak, ne de Trabzonspor, Trabzonspor olacak. Bu düşmalık niye ki? Çünkü büyüklüğü getiren rakibinin büyüklüğüdür).
Trabzonsporlu futbolcu Fenerbahçeli antrenöre saldırıyor...
Trabzonsporlu antrenör Fenerbahçeli futbolcuya saldırıyor...
Trabzonspor taraftarı polise saldırıyor ve yaralananlar oluyor...
Ortalık kırılıyor, yıkılıyor...
Neden oluyor bunlar?
Fenerbahçe gol attı diye.
Fenerbahçe, Trabzonspor'u yenecek diye.
Şimdi çok mu iyi oldu?
Öfkeli Trabzonspor taraftarına göre iyi olmuştur sanırım!
Şimdi ne olacak?
Fenerbahçe hükmen galip sayılacak, Trabzonspor'a ceza verilecek.
Bu mu istenilen?
Yenemezsek ortalığı dağıtalım!
Sporseverlik dediğiniz bu mu?
Sanki Fenerbahçe düşman kuvvetleri de, Trabzonspor da yurdu düşmanlardan kurtarıyor.
Benzer olaylar Fenerbahçe - Galatasaray Kadın Voleybol Takımları karşılaşmasında da yaşanmıştı geçen yıl. Galatasaraylı seyircilerin saldırganlığının önüne geçilememiş ve maç son dakikada tatil edilmişti.
Bütün bu olaylar yenilgiyi kabul edemeyen egolar yüzünden.
Oysa yenilgi, kişinin kendini geliştirmesi için bir fırsattır. Çünkü senden güçlünün olmaması ve hep senin kazanman, senin yerinde sayman demektir. Her güçlü rakip seni zafere götürecek bir prova unsurudur.
Tabi egolar, çabalamadan basit zaferle tatmin olmak istiyor.
Şahsen ben basit bir zafer kazanmaktansa, zorlu bir yenilgiyi tercih ederim.
Fenerbahçe sadece futbol takımı değildir, Türk sporuna katkı sağlayan ve kıymeti bilinmesi gereken en büyük spor kulübüdür.
Ben Fenerbahçeliyim ama takımımı yenilgisiyle seven bir taraftarım ve yenen tarafa düşmanlık beslemeyen bir taraftarlık benimkisi.
Bana göre Fenerbahçelilik yenilgiyi de hazmedebilmektir.
Fenerbahçelilik sadece futbol taraftarlığı değil, sporseverliktir de.
Yaşım elverdiği ölçüde çok ama çok amatörce ben de sporla uğraşıyorum; Tenis, voleybol, badminton, masa tenisi ama yenilmeyi çok seviyorum. Çünkü karşımda aşmam gereken bir engel var. Hep güçlü olmak, hep yenmek tat vermiyor gerçekten. Çünkü hedefe varmış oluyorsun o zaman.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder