Hiç düşündünüz mü üniversiteyi bitiren eşcinsellerin ne zorluklarla karşılaştıklarını? Hani okumuş eşcinsellerin sosyal anlamda daha güvende oldukları düşünülür ya... Homofobi okumuş okumamış ayırımı yapmıyor. Okurken karşılaştıkları sorunların benzerleriyle çalışma hayatlarında da karşılaşıyorlar. Hatta mesleklerini icra edemiyorlar. Etseler bile binbir engelle kaşılaşıyorlar. Ha asgari ücretli işçi olmuşsun, ha diplomalı işçi, ha hatta patron. Çünkü heteroseksist dünyada işçi olsan da aynı zihniyetle karşılaşıyorsun, işveren olsan da. İnsanlar işlerini yaptırdıkları veya işlerini yaptıkları kişilerin de cinsiyetine, cinsel yönelimine bakıyorlar. Sanki bütün işler belden aşağı icra ediliyormuş gibi onlara göre işin ahlakı da belden aşağı oluyor.
Ne hayallerle üniversite okuyor eşcinseller, ne zorluklarla bitiriyorlar okullarını. Ayrımcılığa maruz kalıyorlar, aşağılanmaya maruz kalıyorlar, dışlanıyorlar, dalga geçiliyorlar, arkalarından dedikoduları yapılıyor, şiddeti, vesairesi. Bütün bunların ruhta yarattığı travmayı düşünebiliyor musunuz? Büyük şehirlerdeki üniversitelerde LGBT örgütlenmeleri ne yazık ki bütün Türkiye'deki üniversitelerde mevcut değil. Olsa çare mi sanki? Üniversiteliler açılmayı bile düşünmüyorlar haklı olarak ki örgütlenip hak mücadelesi yapabilsinler.
Bir an evvel okulu bitirip, işlerinin başına geçip mutlu-mesut yaşamayı hayal ediyorlar. Ekonomik sorunlarının artık kalmayacağını düşünüyorlar. Sevgili, aşk, seyahat özgürlüklerine kavuşulacağına inanılıyor. Sonra ne oluyor? İş bile bulamıyorlar. Hele erkek bir eşcinsel olup feminensen vay haline. Okurkanki hayyaller büyük bir tahribata uğruyor çalışma hayatına atılınca.
Hadi iş bulup çalıştılar veya işlerinin patronları oldular diyelim. Açılabiliyorlar mı? Hayır. Eşcinselliklerinin öğrenilip iş hayatlarında zarar görecekleri korkusunu yaşıyorlar. Bir tarafta "açılırsam ya eşcinselliğim öğrenilirse" korkusu, diğer tarafta üniversite bitirip de belli bir bilinç seviyesine gelmesine rağmen hala kimliğinin arkasında duramamanın verdiği eziklik. Tabi en önemlisi eşcinsellerin meslekleirni yapıp-yapamamaları. Ve hala eşcinsellerin "iffetsizlik" gerekçesiyle, "ahlaksızlık" gerekçesiyle işlerinden atıldığı, önlerine engellerin çıkartıldığı bir dünyada yaşıyoruz.
Demek ki bir eşcinselin üniversite bitirmesi o kadar kolaylıklar sağlamayabiliyor ona. Tabi bu meslek sahibi olmakla olmamak arasında fark olmadığı anlamına gelmemeli. İşlerini yapıyorlar ama homofobiyi, transfobiyi hala iliklerine kadar hissediyorlar. Nereden mi biliyorum? Çünkü etrafımda üniversite bitirmiş devlet veya özelde çalışan eşcinseller, transseksüeller var. Hiç mutlu değiller. Belki işsiz kalmaktan iyidir ama bir süre sonra iş bulup çalışmak sıradanlaşıyor ve homofobiyi derinden hissetmeye başlıyorlar tekrar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder