6 Mart 2014 Perşembe

Biz eşcinseller... Sevelim, sevişelim arkadaşlar...


Biz eşcinseller birbirimizle sevişiriz, öpüşürüz, ilişkiye gireriz, tenlerimiz birbirine değince çok mutlu oluruz. Karışırız birbirimize, tamamlanırız erkek erkeğe, kadın kadına. Bu durum heteroseksüellere (çoğuna) ters gelebilir ama bize çok doğru geliyor. Çünkü istiyoruz bunu içimizden böyle geldiği için. İçimizden gelmese niye yapalım ki? Hem de eşcinsellikten nefret eden bir dünyada, kafamızı yemiş olmamız gerekir içimizden gelmeyen bir şeyi yapmak için.

Biz aşık da oluyoruz birbirimize. Sevebiliyoruz delice birbirimizi. Ama heteroseksist dünya bunu tam anlamıyla gerçekleştirmemize izin vermiyor. Çünkü seviştikten sonra hamile kalmıyormuşuz, yani çocuk doğuramıyormuşuz, üreyemiyormuşuz erkek erkeğe veya kadın kadına, nüfusa katkı sağlayamıyormuşuz... Oysa külliyen yalan. Eşcinsel olmak üremeye engel değil ki. Bizim de spermalarımız, yumurtalarımız var. Gideriz bankaya bağışta bulunuruz, değerlendirmek isteyen de değerlendirir. Üstelik o çocuklara ebeveynlik de yaparız ama buna izin vermez ahlakçı dünya. Sanki bizden daha ahlaklılarmış gibi. Kendileri yapınca ahlaklı olur, eşcinseller yapınca ahlaksız!

Biz de gizli-saklı ve de beyinlerimizi heteroseksizmden ve heteroseksistçe koşullamalarından kurtarabildiğimiz ölçüde bir şeyler yaşamaya çalışıyoruz. Tabi kimimiz yakalanmaktan korkuyoruz, kimimiz yaptığımızın yanlışlığına koşullandırıldığımız için pişmanlıklar duyabiliyoruz ama bunu kaçınılmaz olarak gerçekleştiriyoruz. Çünkü doğa ve parçaları olarak bir şekilde kendimizi gerçekleştirmemiz kaçınılmaz.

Pardon ya, bir şey sormak istiyorum. Biz eşcinseller çok mu akıllıyız da eşcinsel olduğumuz halde heteroseküsel ilişkiyi normal karşılayabiliyoruz, yoksa aklımızı peynir ekmekle mi yedik? Akılsız da değiliz, heteroseksüelliğin tek normal olduğuna koşullanmakla da ne kadar alakası olabilir, ayrımcılığa maruz kalıp ayrımcılığın ne olduğunu bildiğimizden ve de başkalarına ayrımcılık yapmamamız gerektiğini öğrendiğimizden de değil...

Kendimizi sevelim arkadaşlar, eşcinselliğimizle barışmamızın ve eşcinselliğimizin arkasında durabilmemizin tek yolu bu; kendimizi sevmek. Bırakın narsist desinler. İnsanın kendisini sevmesinden bir şey çıkmaz. Bu saygıyı da beraberinde getirecektir.

Sonra da sevişelim arkadaşlar. Varsın ahlaksız desinler, varsın günahkar desinler, varsın hasta desinler... Önemli olan bizim kendimizi bilmemiz ve kendimize inanmamız. Sevişmeyince ahlaklı mı olacağız, heteroseksüel mi olacağız..? Gene eşcinsel olacağız her halükarda ve eşcinsel olarak öleceğiz. Niye doğanın bize bahşettiği yapılarımızı gerçekleştirmeyelim öyleyse.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder