30 Aralık 2013 Pazartesi

Kedim iç çeke çeke öldü


Hayat kaldığı yerden aynen devam ediyor. Ama bir yas havası hakim veya bana öyle geliyor. Hava bulutlu, yağmurlu ve parelelinde hüzün duygusu hakim. Diğer kedilerim de durağan sanki her şeyin farkındalar gibi. İnsanın yaşarken bir tarafının kırık olması hayattan tat alamamasına sebep oluyor. Görev icabı yaşanır mı, bazen yaşanıyor işte. Diyebilirsiniz ki, "Bu kadar acı çekiyorsan, nasıl elin klavyeye gidiyor?". Ben acımı çığlık çığlığa yaşamam ama içime de gömmem. Acıyı paylaşmak da bir saygıdır gidenin arkasından. Unutmak yerine yad etmek iyi geliyor insana.

Şimdi söyleyeceklerim ne kadar ahlakidir bilemeyeceğim ama ölmek o kadar kolay ve de güzel bir şey değil. Hayata yaşamak için gelir canlı ve yaşama hakkını kullanmadan gitmek istemez kimse. Kedim iç çeke çeke öldü. Bunu hatırladıkça çok kahırlanıyorum. Bunu hak etmemişti o.

Hayatta çok kedim oldu ve hiçbir kedim uzun ömürlü olmadı. Ve bu yüzden neredeyse bir on yıl hayatımı onlarla paylaşmadım "onlara uğursuz geliyorum" diye. Ta ki 3. kattan atlayan bir kaç aylık kedi yavrusuyla hayatımı tekrar paylaşıncaya kadar. Belki içimdeki sevginin körelmemesi için bu bir işaretti. Ama bir yaşını doldurmadan hayata veda etti. Geçen yıl iki kardeş kedim daha oldu. Onlar da daha 1 yılı doldurmadan gittiler. Bu iki kedinin annesi 4 yavru yaptı, ikisi gitti ikisi kaldı. İki tane daha sokağa atılan iki ev kedisini misafir ettim. Onlardan da birisi gene kayboldu. Şu anda 4 kedim var. Anneleri zaten sokak kedisi olduğu için gezgiç. Karnı acıkınca veya canı sıcak ortam isteyince geliyor. Bakalım bu sene yavrularını nerede doğuracak? Bende mi, yoksa dışarıda doğurup bana getirecek mi?

Hayatı acılarla yaşamayı öğreneceğim ve hayatımı kedilerle paylaşmaya da ömrümün sonuna kadar devam edeceğim, belki de gelecekte tamamen onlara adayacağım.

2 yorum:

  1. Oyyy çok üzüldüm. Sabır diliyorum.

    YanıtlaSil
  2. Teşekür ederim. Üzüntüm insanların hayvanlara karşı sorumsuzca davranmasından. Diğer kedilerimin sokağa çıkınca zehirlenmeyeceğinin veya başına bir şey gelmeyeceğinin garantisi yok ki. Ne zaman hayvan haklarına inanılırsa, hayvanlar yaşama haklarına kavuşmuş olurlar. İşte o zaman benim içim rahat olur. Yani sorun sadece benim kedim meselesi değil. Ama insanın hayatını paylaştığı bir varlığın ölmesi tabi ki de çok daha zor oluyor. Ama sizin gibi, bizim gibi vicdanlı, duyarlı insanlar bir nebze olsun hayata karşı umut veriyor. Tekrar teşekkür ederim. Ölen her kedim, hayvan hakları mücadelesi için beni daha bir şevklendiriyor. Gelecekte tüm mücadelemi bu konuda yoğunlaştırmayı çok istiyorum. Çünkü şu anda insanlığa karşı en zor durumda olanlar hayvanlar.

    YanıtlaSil