Ben İnsan Değilim, Sayılmam da...

Çünkü Masum Değilim

Şu hayata niye geliyoruz? Öğrenmek benim için çok önemli ama insan olmak için geliyoruz bence en çok. İnsanlığın en önemli koşulu vicdanımızı geliştirecek olan empati kurma yetisi diye düşünüyorum. Başkalarına, başka şeylere karşı yaptığım duyarsızlıklardır benim vicdanımı en çok rahatsız eden. Birisinin, bir şeyin başına bir şey gelmesinden çok gelmeden önceki ihmalkarlıktır beni en çok yaralayan. Elimden geleni yapmış mıyımdır birilerinin, bir şeylerin başına felaket gelinceye kadar? Hatta kendimi uzak mı tutmuşumdur mağdurlardan? Başlarına gelince üzülmeye, içimin acımasına bile hakkım kalmış mıdır? Çünkü mağdurların başına gelen felaketlerde benim duyarsızlığımın, ilgisizliğimin payı yok mudur? Çoktur bence. Çünkü felaketler duyarsızlıklardan, ilgisizliklerden cesaret bulur. Felaketlerin baş sebebi felaketi getirenler değil, duyarsızlıktır, duyarsız olanlardır.

Hayatta candan daha önemli bir şey var mıdır? Yaşayamayacak olduktan sonra neyin önemi olur ki? Cana, yaşamaya ne kadar değer veriyoruz? Can ve yaşama hakkını sadece kendimizde görmesek bile, başka hayatların sonlanmasına karşı olan duyarsızlıklarımız, hayata, yaşamaya, cana değer vermediğimizin göstergesi değil midir? Başka canlar olmasaydı bizim hayatımızın bir değeri olur muydu? Niye peki bu duyarsızlığımız, niye peki bu vicdansızlığımız, niye peki bu caniliğimiz? Birilerinin, bir şeylerin ölmesine bile sevindiğimiz anlar olmuyor mu? Olmuyorsa niye bu savaşlar, niye bu katliamlar, niye bu canların ölmesi, ölmesine karşı olan duyarsızlıklar ve öldürmek hatta direkt veya dolaylı olarak?

Ben kendimi hiç masum hissetmiyorum. Masum olmamak için illa ki birilerine bir şey yapmak gerekmiyor ki? Hiçbir şey yapmamak da aynı derecede masumiyetsizliktir bence. Nasıl birilerinin, bir şeylerin üzerine basarak geçip gidiyoruz, varolmaya çalışıyoruz. Hayat gailelerimize bakıyorum da çok anlamsız geliyor. Benliklerimizi, kimliklerimizi kaybetmişiz diye düşünüyorum vicdani duyarsızlıklarımız yüzünden. Varolmak için başka canların yok edilmesini kabul edemiyorum. Birilerini, bir şeyleri gözden çıkarmayan yok sanırım şu hayatta. Ben kendimi hiç iyi hissetmiyorum duyarsızlıklarım yüzünden. Miniminnacık da olsa yaşamsal önceliği kendime vermem, kişisel önceliklerime göre hareket etmemin affedilecek bir tarafı yok, olamaz da. Bugün ben ne yaptım insanlık adına, doğa adına? Hiçbir şey!