Yoksa Herkes mi Eşcinsel?
Heteroseksüeller cinsel yönelimlerine, cinsel kimliklerine eşcinseller kadar bile güvenemiyorlar ama biz korkaklığımızla onlara, kendilerine-heteroseksüelliğe güvenmeleri için cesaret veriyoruz.
Heteroseksüelliklerine güvenseler cinsel ihtiyaçları nerde depreşirse, eşcinsellik veya heteroseksüellik gözetmeden kendilerini tatmin etmeye çalışmak yerine kendilerini tutmazlar mı? "Kışla"da dört er bir ere zorla oral seks yaptırmış. Oral seks yapan er bunalıma girip erken terhis edilmiş, dört er de zorla seksten tutuklanmışlar.
Bunun adı, eşcinselliğin heteroseksüellikten daha doğal olduğundan dolayı halk arasında konuşulduğu gibi "kalkmışın dini-imanı yoktur" çıkış yolu-bahanesi midir, yoksa aktif olduktan sonra anal ilişki bile eşcinsellikten sayılmadığına göre, oral seks hiç mi eşcinsel ilişki sayılmaz?
Tabiki de sadece çeşitli sebeplerle anlık yaşanan cinsellik kişinin cinsel kimliğinin tek belirleyicisi olmayabilir ama, mesela ben bir eşcinsel olarak nasıl zorda kalınca karşı cinsle ilişkiye girme durumum söz konusu olmuyorsa, yapısında eşcinsellik barındırmayan bir kişinin de eşcinsel ilişkiye girmemesi gerekmez mi ucundan, bucağından da olsa?
Bir kere erkekliğine-kadınlığına, kısacası cinsel yönelimine-heteroseksüelliğine güvenen bir kişi veya heteroseksüel bir çoğunluk veya heteroseksist bir sistem neden bu kadar homofobik-eşcinsel düşmanı olur, neden bu kadar "arka" korkusu yaşar, neden bu kadar becermek üzerine kuruludur dünyaları?
Doğanın yapısında-canlının genetiğinde doğal olan, doğru olan heteroseküellikse kaygılanacak bir durumun olmaması gerekmez mi? Eşcinseller neden cinsel yönelimleriyle ilgili bir kaygı duymuyorlar peki?
İnsan düşünmeden edemiyor. Hani heteroseksüeller eşcinselliğe "tercih" diyorlar ya, acaba yapılarında eşcinsellik var da, eşcinselliğe kaymamak için zor mu tutuyorlar kendilerini ve o yüzden mi eşcinselliğin tercih olduğunu, eşcinsellerin de aslında heteroseksüel olup aynı kendilerinin tercih edebileceği gibi eşcinselliği tercih ettiklerini iddia ediyorlar acaba?
Ama tercihler değişebildiğine göre neden eşcinseller heteroseksüelliği tercih etmiyorlar? Alışınca vazgeçilemeyeceği korkusu vardır heteroseksüellerde genellikle. Hatta aktif olanın da eninde-sonunda pasif olacağından korkulur. Aslında bu alışma veya alışınca vazgeçememe korkusu falan değil, eşcinselliğin ortaya çıkma korkusu. Bu korkular bile insanın aklına "Herkes mi eşcinsel?" sorusunu getiriyor.
Bazı heteroseksüeller de eşcinselliği merak ettiklerini söylerler, meraklarını giderirler de, sonra da eşcinsel ilişki yaşamalarını meraklarına bağlarlar. Ben niye heteroseksüel ilişkiyi merak etmiyorum acaba? Çünkü katışıksız eşcinselim ve doğanın bir gerçeği saf eşcinsel olabilmek. İnanın tutmuyorum kendimi karşı cinsle beraber olmamak için. İçimden gelse, heteroseksist bir dünyada herkesi memnun etme durumu söz konusuyken niye gerçekleştirmeyeyim ki varsa heteroseksüelliğimi?
Bugün bir haber daha okudum. Bir erkek çocuk, bez bebek oynadığı için diğer çocukların ailelerin çocuklarına "yanlış örnek" olacak korkusunun getirdiği baskıyla kreşten atılmış. Burada ailenin veya çocuğun yaşadığı psikolojiyi düşünebiliyor musunuz?
Bu kadar heteroseksüelliğin-in doğruluğuna, eşcinselliğin de yanlışlığına inanıyorsan, eşcinsel olan çocuk eninde-sonunda senin çocuğunun heteroseksüelliğinden etkilenip doğru yolu bulmaz mı? Eğer çocuğunun eşcinsel olmasından bu kadar çok korkuyorsan, heteroseksüelliğin doğruluğunda-doğallığında bir şüphe var demektir.
Homofobik olmayan, eşcinsellikten korkmayan hiçbir kimse yok anlaşıldığı üzere. İnsan yapısında olmadıktan sonra niye bu kadar çok korkar ki eşcinsellikten? Bulaşıcı bir hastalık değil ki bu? Eğer öyle olsaydı heteroseksüellik diye bir şey kalmazdı dünyada. Hep belirttiğim gibi nefretin en büyük sebebi de sadece korku.
Bu da gösteriyor ki asıl korkması gerekenler eşcinseller değil, homofobik heteroseksüeller. Çünkü eşcinsellerin hem cinsel yönelim olarak, hem de maddi-manevi olarak kaybedecekleri bir şey yok. Çünkü biz eşcinselsek, heteroseksüel olamayacağız korkak heteroseksüellerin dediği gibi. Yani eşcinsellik ne tedavi edilebilecek, ne de birbirine baka baka bulaşan bir hastalık değil.
Eşcinselliğimizi yaşamaktan kendimizi alıkoyamayacağımıza, eşcinselliğimizi saklayınca veya inkar edince işler daha bir yoluna girmeyeceğine, saklasak bile eninde-sonunda homofobinin ister sözel, ister fiziksel saldırısına-ayrımcılığına maruz kalacağımıza göre, niye korkuyoruz ki kendisine bu kadar güvenemeyen homofobik heteroseksüel çoğunluktan, heteroseksizmden. Asıl "onlar" korksun bizden-eşcinsellerden. Öyle de yapıyorlar-korkuyorlar ama eşcinseller bir güvenebilseler kendilerine, eşcinselliklerine.
Eğer heteroseksüellik cinsel organların ucuna bağlı iradesiz bir şeyse, ahlak ve namus gerekçesiyle heteroseksüelliğe laf söylettirilmeyip bu uğurda cinayetler işlenebiliyorken bütün heteroseksist değerler cinsellik için bile olsa yeri geldiğinde yok sayılabiliyorsa, bir kişi bırakın kendi cinsiyle cinselliği gerçekleştirmeyi aklının ucundan bile geçiyorsa eşcinsel ilişkiyi, hele bir de eşcinsel olarak düşünülmekten ölürcesine korkuluyorsa heteroseksüelliğin bu kadar abartılmasının, yüceltilmesinin, tek doğru cinsel yönelim olduğuna inanılmasının bir mantığı olabilir mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder