Çünkü anneler eşcinsellik yüzünden çocuklarını kaybettiklerini düşünüyor. Çünkü içselleştirilmiş heteroseksist değerler yüzünden ne kadar o çocukları kendileri doğursalar da, ne kadar kıyamasalar da bir şeyler eksiliyor, bir şeyler yarım kalıyor, bir şeyler hiç tamlanamıyor. Umutla bekliyorlar ölünceye kadar çocuklarının tamlanmasını, belki iyileşmesini, evlenip çoluk-çocuğa karışmasını. Gözleri açık gidiyor eşcinsel annelerinin çocuklarını evlendiremedikleri için, onları emanet edecekleri bir eşe bırakamadıkları için.
Ne kadar anlatırsan anlat eşcinsel olduğunu, sadece kendi cinsini sevebileceğini, ancak kendi cinsinle mutlu mesut olabileceğini. Bir süre sonra unutuyorlar ve belki evlenir umuduyla beklemeye başlıyorlar.
"Senin çocuk hala niye evlenmiyor?" diyenlere cevap veremiyor. Sen de , o da ne cevap verebiliyorsun, versen de anlatamıyorsun. Çünkü toplumun eşcinselliğe bakış açısı belli. Ya hastasındır, ya da ilgisizlikten, iyi yetiştirilemediğinden dolayı sapıksındır. Bu sefer konu-komşu, eş-dost-ahbap-tanıdık evlendirmeye kalkıyor sanki garibanmışsın gibi, onlar senin geleceğini kendilerince kurtarmaya çalışıyorlar, belki de öğrendikleri şekilde toplumsal sistematiği korumaya çalışıyorlar farkında olmadan akıllarınca.
Alışamıyor anneler çocuklarının eşcinsel olmasına hem içselleştirilmiş, hem de hala baskısı altında kaldıkları heteroseksist toplumsal değerler ve direkt veya dolaylı baskılar yüzünden.
Anneler yaşlandıkça eşcinsellerin işlerinin kolaylaştığını zannetmeyin. Onlar yaşlandıkça çocuklaştıkları için senin eşcinselliğinin anlaşılması, kabul edilmesi daha da zorlaşıyor. Anlamıyorlar değil, anlayamıyorlar artık. Çünkü onlar çocukları eşcinsel oluncaya kadar eşcinselliğin ne olduğunu bilmiyorlardı ki. Heteroseksist sistemin de eşcinselliği öğretme lüksü olamazdı varoluş temeline aykırı olduğu için.
Annem şimdi beni bir kadınla evli olduğumu, o kadını kendisinden sakladığımı ve iki de çocuğum olduğunu sanıyor. Zaman-zaman bana kızıyor ailemle ilgilenmiyorum diye. Geceleri uyurken sayıklıyor, "Kimse bakmazsa ben bakarım onlara." diye, olmayan karımı ve çocuklarımı kasdederek.
Heteroseksist sistem ve iktidarları insanların üremesini tavsiye ediyor, sağlıklı bir varoluş için farkında olmadan herkesin bilinç altına bunu yerleştiriyor. Eşcinselliğin canlı tarihinden beri de var olduğunu, bunu engellemenin mümkün olmayacağını, her aileden bir çocuğun da eşcinsel doğabileceğini, hatta doğacağını bile-bile de, temsilcilerinin eşcinselliğin hastalık, eşcinselliğin namussuzluk, ahlaksızlık, gayriinsani durum olduğunu söylemesine izin veriyor, eşcinselleri yok sayayarak onları nefret, şiddete ve cinayete hedef gösteriyor. O yüzden babalar, abiler eşcinsel çocuklarının katili oluyor, o yüzden anneler çocuklarını yaşarken kaybediyor, ölmüş gibi yasını tutuyor, acısını çekiyor. Ama analık çok zor bir şey. Yok sayılan çocuklarının geleceğini ölünceye kadar düşünüyorlar ve umutla heteroseksüel olmasını bekliyorlar.
Şimdi soruyorum bizleri yöneten heteroseksist iktidar babalarına. Bu anneleri evlatsız bırakmaya, babaları katil yapmaya hakkınız var mı? Yoksa sadece sizin anneleriniz mi anne, başka babaların katil olup-olmamasının hiçbir önemi yok mu? İktidar denilen yönetim biçimi ne için vardır acaba? Sadece kendi ideolojilerini dayatmak için mi? İktidarın vicdanı yok mudur ki, eşcinselleri zaten yok sayıyorlar da anneleri, babaları da bu kadar üzüyorlar? Bunu anlamanız için illa ki sizin de mi eşcinsel olmanız gerekiyor? Sadece iktidarı eline geçirenin mi borusu ötüyor bu dünyada? Haaaaa! Verilecek hurafesiz mantıklı bir cevabınız var mı? Kulaklarınız bizim sesimizi de algılar mı acaba?
Benim sevdiklerimi üzmek pahasına eşcinselliğimden vazgeçme gibi bir lüksüm olamaz. Çünkü ben mutlu olmazsam sevdiklerimi hiç mutlu edemeyeceğimi çok iyi biliyorum. Bütün aileler çocuklarının eşcinselliğini kabul edemeyecekler bu heteroseksist sistem ve dayatmaları yüzünden. Ama aileler ve heteroseksist sistem mutlu olamayacak diye her iki tarafın da mutsuz olmasının bir anlamı yok. Bari acı çekerek de olsa eşcinseller mutlu olsun, heteroseksist iktidarlar da biraz sorumluluk sahibi olsun.
Eşcinsellerin çoğu kendi olmaktan vazgeçerek evlenip çoluğa karıştı, karışıyor da hala. Bazıları ailelerini mutlu etmek için, bazıları da hem topluma karşı erkekliklerini ispat etmek, hem de itiraz etme seçenekleri olmadığı için. Bütün eşcinseller heteroseksizmin kölesi olmak, sahte mutluluklarla hem kendini, hem de ailesini kandırmak zorunda değil. Ama mutlu olmak, kendisi olarak yaşamak eşcinsellerin de hakkı. Buna itirazı olan var mı? Olmaz olur mu hiç? Eşcinseller neden öldürülüyor zannediyorsunuz.
Bu yazı gecenin Bir'inde annemin uyurken sayıklamaları üzerine eşcinsel olarak vicdanımın isyanıdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder