Bizim jenerasyondan önce de eşcinseller vardı elbette ama eşcinsellik gizli-saklı yaşanan ayıp bir şey olarak kabul edildiğinden, bizden öncekiler bizim kadar görünür olmadıkları ve de eşcinselliklerinin savunuculuğunu yapmadıkları için eşcinsellikle ilgili sorunlar olsa da eşcinsel hakları için mücadele yapılmadığından bizler kadar hedef haline gelip gelecek kaygısı taşımıyorlardı sanırım. Çünkü geleceklerini eşcinsellik üzerine kurmuyorlardı, kuramıyorlardı. Eşcinseller günümüzde görünür olmaya çalışıyor eşcinselliğin kabulü için olması gerektiği gibi ama beraberinde de daha büyük sorunları ve de kaygıları getiriyor bu görünürlük. Eskiden eşcinsellik sadece ayıp günahtı belki ama şimdi can güvenliği açısından risk taşıyor. Çünkü heteroseksizm için tehlike arz ediyor! Aslında tehlike arz etmiyor da, heteroseksizm tehlike olarak görüyor kendi geleceği için varoluş çıkarına ters düştüğünden.
Biz daha eşcinselliğin hak mücadelesi ve can güvenliği için sesimizi duyurmaya çalışırken, eşcinselliğin kabul edilirliği nispeten, hatta bize göre çok daha iyi seviyede olduğu Batı ülkelerinde, eşcinseller eşcinsel olarak yaşlandılar da, geleceklerini düşünmeye başladılar. Çünkü yaşlanınca eşcinseller arasında partnerlerinin olmamasından ve de ailelerinin dışlamalarından dolayı yalnızlık heteroseksüellere göre daha yüksek. Çocukların ebeveynlere bakma garantisi yok ama eşcinsellerin yasal olarak çocuk sahibi olamamaları, yaşlılıkta yalnız kalma riskini daha da arttırıyor. Tabi ki bizdeki gibi eşcinselliğin kabul edilmediği ülkelerde partnersizlik daha vahim hale getiriyor yaşlı eşcinsellerin durumunu. Bununla beraber işsizlik ve beraberinde gelen sorunlar da heteroseksüellere göre daha yüksek. Çünkü gençken eşcinsel olarak iş bulup çalışmak zor olduğu gibi, emeklilik için primini bile dolduramıyorsun çalışamadığın için.
Türkiye'de eşcinseller eşcinsel olarak ilk defa bizim jenerasyonla beraber yaşlanacak ve yalnızlığı, işsizliği, sosyal güvenceden mahrum olmanın sıkıntılarını yaşlılıkla beraber yaşayacağız. İstisnalar dışında ne sırtımızı dayayabileceğimiz bir partnerimiz olacak, ne de bir umut çocuklarımız. Çünkü eşcinsel olarak heteroseksüellere verilen haklardan eşcinseller faydalanamıyor. Ne yasal olarak eş durumundan partnerimizin sosyal haklarını temin edebiliyoruz, ne de çocuk sahibi olabiliyoruz. Yasalarla beraber eşcinselliği anlamayan, anlmak istemeyen insanlıkla da mücadele vermek zorundayız insan haklarımız için ayrıca.
Tabi hala günümüzde eşcinsellerimiz heteroseksüel görünmek zorunda kaldıklarından evlenip çocuk sahibi oldukları için, yaşlılıkla ilgili sorunlar azınlıkta olan açık ve de görünür eşcinseller için geçerli ama bu o kadar da azımsanacak bir sayı değil. Örneğin kendi çevremde bahanelerle veya üstü kapalı eşcinselliği aileleri tarafından bilinip ama ses çıkarılmadığı için evlenmeyen o kadar çok eşcinsel var ki. Eşcinsel çocuklarının geleceklerinden kaygılanan aileler de var ama onlar da çocuklarının belki bir gün heteroseksüel evlilik yapar umuduyla geleceklerini kurtarmaya çalışıyorlar.
Ülkemizde eşcinsel mücadelenin başladığı 90'lı yılların eşcinselleri şu anda kırklı yaşlarını sürüyorlar. Bu mücadelenin dışında kalıp kendini heteroseksüel yaşamın dışında tutabilen eşcinseller de tabiatıyla gelecek kaygısı yaşıyorlar ama insan gündelik hayatta yaşam mücadelesi verirken, gelecek planı yapmaya fırsat da bulamıyor. Çünkü ya günü kurtarma derdinde oluyoruz, ya da yaşayamadığımız kendimizi tamamlamaya çalışıyoruz fırsattan istifade.
Gerçekten yaşlanmayan ve bir yaşlıyla yaşamayan, hayatta en çok zor olan şeyin yaşlılık, elden-ayaktan düşmek olduğunu anlayamaz. Yaşlılık sadece bakıma muhtaçlığı getirmiyor, birilerine yük olmanın psikolojik ağırlığını da getiriyor beraberinde.
Yaşlı eşcinseller için bir şeyler yapmayı gözardı etmemeliyiz. En azından her şehirde bir tane yaşlı eşcinseller için barınma evinin bulunması gerekiyor. Bu eşcinselliği heteroseksüellikten soyutlama falan değil, sosyal güvenceden yoksun ve de ayrımcılığa maruz kalan, yaşlanınca da kendilerini gerçekleştirme hakları olan eşcinsellerin açıkta kalmaması için gelecek garantisi. Hadi gençken kurtarıyoruz kendimizi ama yaşlanınca bu mümkün olmayacak. Çünkü biz eşcinseliz ve bizim dayanağımız yok heteroseksüeller kadar.
Eşcinseller devlete heteroseksüeller kadar vergi veriyor ama sosyal güvenlik olarak heteroseksüeller kadar değil, hiç faydalanamıyor. Devlet eşcinsellere, "Ya heteroseksüel olacaksın, yada geleceğinden ben sorumlu değilim." diyor! Böylece eşcinsellerden alıyor, heteroseksüellere veriyor. Çünkü bize ne eş hakkı tanıyor, ne de çocuk hakkı. Hatta heteroseksüellere "en az üç çocuk" diyor. Devlet eşcinselleri yalnız bırakıyor, yok sayıyor. Çünkü eşcinselliğe inanmıyor.
Eşcinseller devlete heteroseksüeller kadar vergi veriyor ama sosyal güvenlik olarak heteroseksüeller kadar değil, hiç faydalanamıyor. Devlet eşcinsellere, "Ya heteroseksüel olacaksın, yada geleceğinden ben sorumlu değilim." diyor! Böylece eşcinsellerden alıyor, heteroseksüellere veriyor. Çünkü bize ne eş hakkı tanıyor, ne de çocuk hakkı. Devlet eşcinselleri yalnız bırakıyor, yalnızlığa mahkum ediyor, yok sayıyor. Çünkü eşcinselliğe inanmıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder