Yanlış anlaşılmasın ama ben evime kan bağı olan akrabalarım dışında yatılı misafir kabul etmem. Diğer misafirlerimi de çok güvendiğim 1-2 kişi dışında dışarıda ağırlarım! Beni sevenin, beni evimde görmesi şart değil ki; açık hava daha mis gibi değil mi sizce de? Çok sevdiğim bazı arkadaşlarım da bu sözlerimin dışında. Lütfen onlar da alınmasın...
Benim eşcinsel olmam, bütün eşcinselleri seviyor olmamı göstermez. Hatta sosyal hayatımda hiç eşcinsel yok. Sosyal hayatımı paylaştığım insanların % 99'u heteroseksüel. Eşcinseller mağdurdur, eşcinseller masumdur diye bir şey yok. Eşcinsellik bir cinsel yönelimdir, önemli olan kişiliktir. Ben de bir insanda önce kişiliğe bakarım.
Biliyor musunuz, benim insanlara karşı tecrübelerime dayalı asla ve asla değişmeyecek-tamir olmayacak bir güvensizliğim var. O yüzden gece uyurken bile/özellikle yalnız olmayı tercih ediyorum!
Nasıl heteroseksüellere güvenemiyorsam, eşcinsellere de güvenemiyorum. Bu, eşcinselLİĞİN kötü olduğu anlamına gelmez ama eşcinselLERin iyi olduğu anlamına da gelmez. Arkamdan heteroseksüeller de dedikodumu yapıyor ama eşcinsellerin eşcinsel olmalarına rağmen, bir eşcinselin dedikodusunu yapmaları, iş çevirmeleri, iftira atmaları gözümde onları daha da değersiz kıldırıyor. Heteroseksüellerin homofobisi var ama eşcinsellerden de birbirine dost olmuyor be, hatta düşman oluyor! Çünkü birbirlerini hazmedemiyorlar. O yüzden ben hayatımı düz, cinsel yönelime bakmadan cinsiyetsiz bir şekilde yaşıyorum. Cinsel yönelim benim için sadece cinsellikten ibaret. İş biter, fiş gider! Sevgililikmiş, aşkmış, uzun vadeli beraberlikmiş; geçiniz bunları; karnım tok böyle saçmalıklara. Eşcinsellerle arkadaşlığımın da bütün eşcinsellere karşı bir mesafesi vardır. Çünkü ben özgür bir bir bireyim. Küçücük de olsa hayatımda bir engel olmasını istemem...
Eğer ben bugüne kadar hayatta sağ salim kalabildiysem, güvensiz dünyada hiç kimseye göz kapalı güvenmediğim içindir. GÜVENMEM!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder