Aaoovvv, güzel terapi oldu!
Yaa benim anlayamadığım bir şey var... Ben A, B, C, D, kısaca kişisel olarak kimseyle uğraşmıyorum, çünkü kişilerle derdim olamaz. Çünkü, belki anlamak istemeyebilirsiniz ama herkesin bir kişiliği vardır, hayata bakış açısı vardır, dolayısıyla bir yaşam biçimi... Ben nasıl bir insanımdır biliyor musunuz; çocukluğumdan beri kendi halimde olan, kendi dünyasında yaşayan biri... Müzik olmuştur beni meşgul eden, bir şeyler okuyarak öğrenmek falan, bir de yardıma ihtiyacı olana yardım etmek, savunmasız kişileri savunmak ve korumak, bir de sevdiklerimin başına bir şey gelmesinden çok korkmuşumdur; beni hayatta tek korkutan şey bu olmuştur gerçek anlamda; onları ne kadar düşündüğümü onlar bile bilmemiştir... Bazen bu sevgim-onları düşünmem çok canımı yaktığı için dışarıya öfke oarak yansımıştır bu. Hala da bu huyum devam ediyor. Ben derinden seven bir insanım; sevgimi belli etmem. Sadece kedilere karşı rahat oluyorum bu konuda; çünkü onlar benim samimiyetimden şüphe etmezler... Beni hiç hayal kırıklığına uğratmadılar bugüne kadar... Başa dönersek... Evet ben hiç sorun yaratan biri olmamışımdır kasıtlı olarak. Yaptığım her harekette birilerini düşünmek vardır, onların üzülmesini engellemek vardır, bir de sorun oluşmamasını sağlamak... Ama zaman zaman yorulduğum için insanları düşünmek konusunda pes ettiğim anlar olmuştur aman sen de diyip ama insanın hamuru, genleri değişmez ki; bir insan ince yürekliyse, bu hep böyle devam ediyor, kendimden biliyorum... Belki son zamanlarda çok alttan almayıp daha çok tepkisel olabiliyorumdur; çünkü insan 50 yıl boyunca anlaşılmayınca, bazen herkesin anlayacağı dilden konuşmak gerekiyor. Gerçi çocukluğumda da çok isyan ettiğim anları hatırlıyorum. Bu benimki egoistçe hep ben haklıyım, haklı olmalıyım ile alakalı değil kesinlikle. Çünkü kendimi o duruma sokacak bir yapım yok. Çünkü benim yüzleştiğim, hesap verdiğim tek mercii vicdanım. Yani yani, dediğim gibi benim kişilerle hiçbir zaman derdim olmadı, bundan sonra da olmaz her ne kadar insanlar benimle aralarında geçen durumu kişiselleştirmeye çalışsa da. Ben bir sorun varsa çözme taraftarıyım ama eğer karşımdaki kişi de çözüm taraftarı ise. Neden olayı kişiselleştirmem biliyor musunuz; çünkü 7.5 milyar kişi var dünyada ve kişiler üzerinden hiçbir şeyi halledemeyiz; konular üzerinden halledebiliriz sorunu... Belki buna inanmayacaksınız ama ben kavga ettiğim insanlara bile hiç kızgınlık duymuyorum. Olay yaşanır ve olay canımı yakmıştır o an ve tepkimi göstermişimdir. Ne o kişiyi düzeltmeye çalışırım, ne de kişilerle yüzleşme taraftarıyımdır. Çünkü bir insan düzelmek, değişmek istemiyorsa; nafile. Zaten kişinin kişiliğinden kaynaklanan bir durum değilse yaşananlar, sorun da büyümez; kazada kimseyi suçlayamayız ki... Sorun olan kişinin kişiliğiyse, onun da değişmeyeceğini biirim. Öldürücü etkisi yok ise, takmam o kişiyi kafaya. Hatta seviyorsam da, sevmeye de devam ederim içten içe, o benden nefret etse de. Ama herkese bana zarar vermeyecek şekilde bir mesafe koyar ve bir tavır geliştiririm... İnsanlar bilmiyordur benim konuyla ilgili düşüncelerimi-bu anlattıklarımı ve bilseler de inanmayacaklardır; çünkü içinde bulunduğumuz sistemin samimiyetsizliğinin samimi olduğuna koşullanmışlardır. O yüzden kendi kafalarına göre kurgu yapıp, kendi faydalarına olabilecek kişilerle bile kafayı bozabilirler. Yaa, hiç kimse çıkıp da Halil bize şöyle bir kötülük yapmıştır diyemez; zaten zeytin yağı gibi haklıyız diye üste çıkmalarının altında da bana dair bir pürüzün olmaması yatar ve de benim sessizliğim. Varsa benim yarattığım bir sorun, buyursunlar, çözmeye hazırım. Yani kavga ederim haksızlıklara tepki mahiyetinde ama sadece o kadar... Herkes de bunu bildiği için-yani kavgamın sadece haksızlığa tepki olduğunu bildiği için, mümkün olduğunca canımı acıtmaya çalışırlar... Bakınız insanlarda haksızlık yapmak ve de acımasızca davranmak diye bir gerçek var ve bunu hayata geçirebilecekleri birini bulurlarsa, bu fırsatı hiç kaçırmazlar. Güç yeterliliği diye bir geçek var ve bunu zararsız insanlara karşı yaparlar; çünkü zararlı insanlardan korkarlar... Bunları niye anlattım... Gerçekten hiç kimseyle sorunum yok ama hayatıma giren insanların benimle bir sorunu oluyor ve hiç bitmiyor bu sorun ilişkimi kestiğim halde. Bunu aşk ilişkisi olarak yorumlamayın; sosyal ilişkilerden bahsediyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder