17 Mayıs 2019 Cuma

Ben yaz çocuğuyum...


Ben yaz çocuğuyum...
Polenlerin uçuştuğu, kedilerin süt emzirdiği...
Dutların yeryüzünü doyurduğu, o yüzden dut ağaçlarını yerleri pisletiyor diye kesmeyin ve meyvelerini süpürmeyin; insanlar, böcekler, kuşlar karnını doyuruyor çünkü...
Eriklerin, kirazların, vişnelerin, incirlerin, kayısıların, muşmulaların meyve verdiği...
Güllerin, sardunyaların, papatyaların, gelinciklerin dünyayı cennet bahçesine çevirdiği,
Kırmızının yeşile, sarının maviye karıştığı,
Güneşinde kemiklerimizin hayat, gölgesinde ruhumuzun huzur bulduğu
ve çayını yudumladığımız, gazozuyla serinlediğimiz, karpuzunu kesmeden kalkmadığımız, dondurması GAYmak olan..!
Negatif enerjinin pozitife dönüştüğü bir mevsimde doğdum işte...
O yüzden yaz mevsimini çok severim...
Bolluktur çünkü yaz, doğurgandır, anaçtır...
Sevgidir, neşedir, çığıltıdır insanları kaynaştığı, seviştiği...
Benim kendimi bulduğum mevsimdir yaz,
doğduğum aydır yazın başlangıcı Haziran, 10'udur ayın...
O ay ve mevsim geldiği zaman geçmişimle bütünleşirim,
kendime gelirim; iklimimi bulurum çünkü...
Köyüm gelir aklıma; köydür çünkü Yaz!
O yüzden memleketimdir Yaz, insanımdır, güzel ülkem Türkiyemdir!
Domates, biber, patlıcandır yaz, seraya bir türlü alışamadığımız!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder