Eşcinsellikle ilgili bir şey yazmayacağım, hatta bir şey yapmayacağım diyorum ama insanı dile getirmeye iten etkenler oluyor. Çünkü değineceğim konu da olan daha "ben eşcinsel mi değil miyim, biz eşcinsel miyiz değil miyiz?" aşamasındayız. Hal böyle olunca da ne eşcinsellik sorun olmaktan çıkar, ne homofobi biter, ne eşcinsel hakları kazanılır, ne de eşcinsellik normal falan karşılanır... Birazcık sağlıklı düşebilen aklımız var ise, artık "çoğunluk-elalem-heteroseksist sistem"i falan bir kenara bırakıp kendimiz olabilmeliyiz. Eşcinsellik nedir; senin içinden geldiği gibi hemcinsini sevebilmendir. Bunun birilerine veya sana zararı var mı; kesinlikle yok. E o zaman karşı çıkanların senin kafanı karıştırmasına neden izin veriyorsun? Geçiniz artık homofobiyi falan. Sen önce ister homofobi kaynaklı olsun ister cesaretsizliğin olsun, kendin eşinselliğe ne kadar normal bakıyorsun; çözüme oradan başlamalısın. Ben kendimi kabul ediyorum, kendimle barışığım demek homofobik olmadığını göstermez. Kafanda eşcinselliğin normalliğyle ilgili hiç soru işareti kalmamaışsa ve kimliğinin arkasında utanmadan özgüvenli bir şekilde durabiliyorsan, o zaman ben sana homofobik değilsin derim. Dışarıdaki homofobi neden var; senin kendinin arkanda, yani eşcinselliğinin arkasında cesurca duramaman var. Açıkça eşcinsel homofobikleri ve de eşcinselliğinin arkasında duramamaya bahane gösterenleri saymıyorum bile.
Sonra bir de homofobi neden var, eşcinseller neden cinsel yönelimleri konusunda dürüst değiller falan deniyor. Homofobi, eşcinsel kimliğine sahip çıkılmamasından dolayı var, eşcinselliğe sahip çıkılmamasının sebebi de homofobiye bağlı olarak eşcinsellerin dürüst olamamaları. Birbirini besleyen bu unsurlar yüzünden eşcinsel hakları diye bir şey olabilir mi? Eşcinsel hak talebinde bulunan hayatın içinden eşcinseller mi var? Hangi eşcinsel, ailesinden, yakın çevresinden, yaşadığı mahalleden veya şehirden, ülkesinden eşcinsel olarak eşitlik ve özgürlük talep etti? 80 milyonluk ülkede memleketlerinden uzakta koskoca İstanbul'da bile heteroseksüellerle birlikte ancak en fazla 100 bin kişi yürüyüş yapabiliyor; o da izin verilirse. Hayatın içinde yoksak ve de cinsel yönelimimiz konusunda dürüst değilsek, eşcinsel hakları diye bir şey olmaz. Eşcinsellik daha konuşulamıyor bu ülkede açık bir şekilde. Ben eşcinsel değilim diyor eşcinseller çevrelerine. Eşcinsel ilişki yaşayanlar bile eşcinselliklerine başka isimler buluyorlar, koyuyorlar...
 |
| Kılık-kıyafetimde ve duruşumda bir anormallik olduğuna inanmıyorum ki bunun için gülsünler. Eşcinselliğe gülüyor insanlar. Biz de eşcinselliğin arkasında sağlam bir şekilde durursak, hiç kimse eşcinsellikle, dolayısıyla bizimle dalga geçmez. |
Eşcinsellikle dalga geçiliyor... Dün yemeğe çıktık arkadaşlarla. Kılık kıyafetleirmizde de hiçbir anormallik yok. Bakıyorlar, gülüyorlar. Rahatsız oluyor muyum; hayır! Çünkü ben evrenin bana bahşettiği özelliğimin-eşcinselliğimin çok yüce bir ayrıcalık olduğunu biliyorum..! Zararı var mı bana dalga geçme şeklindeki bir homofobinin; içinde şiddet barındırmayan hiçbir homofobi beni rahatsız etmiyor. Baksınlar, gülsünler istiyorum hatta; belki göre göre asıl tuhalığın kendi bakış açılarında olduğunu anlarlar diye düşünüyorum. Şu da bir gerçek; heteroseksizm bu şiddette enjekte edilmeye devam edildiği sürece, bir heteroseksüellik gibi eşcinsellik normal karşılanmayacaktır elbet. Çünkü eşcinseller heteroseksizmden başlarını kaldıramayınca, normal bir eşcinsel duruş sergilenemeyecektir ve sanki bir kusurmuş gibi insanlar, eşcinsellik üzerinden nefret ve ayrımcılık üretmeye devam edecektir. Eşcinsellik ne zaman normalleşecektir biliyor musunuz; heteroseksüellik gibi kafaları zerre kadar meşgul etmediği zaman. Niye meşgul ediyor; heteroseksizmden kimse eşcnselliğini sağlıklı bir şekilde yaşayamıyor ki. Herkes eşcinselliğini cesurca yaşasa, herkes normal olduğunu anlayacaktır. Homofobinin çaresi eşcinsellerde. Çünkü heteroseksizme onlar cesaret veriyor.
Bu yazı, "sevgilim bir eşcinsel ama itiraf etmiyor" mesajı üzerine yazılmıştır...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder