Bir transseksüel daha intihar etmiş. Üzücü tabi. Keşke intihar etmeseydi de zorluklarla mücadele edip mümkün mertebede yaşama hakkını değerlendirseydi. Yanlış anlamayın ama ben LGBTİ'ler için mağdur edebiyatı yapmaktan yoruldum artık. Zamanında her LGBTİ intiharı toplumsal ve politik bir cinayet de dedim, heteroseksüllere tanınan insanca yaşama hakkı LGBTİ'lere tanınsaydı yaşama tutunma heveslerinin daha fazla olabileceğini de söyledim. Ama ben LGBTİ intiharlarının homofobiyle, transfobiyle bağdaştırılmasını istemiyorum artık. İntihar denilen yaşamdan vazgeçme durumunu sadece eşcinsel/transseksüel olmakla ve bu bireylerin karşılaştıkları zorluklarla açıklamak doğru olmaz. İntihar psikolojik bir durumdur ve sadece LGBTİ'lerin sorunu değildir. Her kesimden insan intihar etmektedir ve bunu bulunduğu kategoriyle açıklamak ne derece doğru olur tartışılır. İntiharı zamanında homofobiyle bağdaştırdığım zaman, intiharın başlı başına psikolojik bir durum olduğunu bilmediğimi veya düşünmediğimi zannetmeyin. Olaylara her pencereden bakmak gerekir ve homofobi tarafından baktığımız zaman da intiharların sebebinin homofobi, heteroseksist ve ahlakçı toplum olduğu dile getirmemiz kaçınılmaz ve olağan bir şey. Heteroseksist toplumu eleştirdik, eleştiriyoruz ve eleştirmeliyiz de ama kendimizi de eleştirmekten gocunmamalıyız. Ben de bir eşcinsel/transseksüelim ve her LGBTİ birey kadar ben de homofobiyle ve heteroseksizmin zorlukları veya nefretiyle, şiddetiyle kaarşılaştım ve karşılaşmayacağımın garantisi yok ama hiç aklımdan geçmediği intihar denilen korkunç şey. İnsanlar yaşam mücadelesi verirken, neyin nesi intihar Allahaşkına? Çözüm veya kurtuluş mu? İntihar edince her şey anlamını yitiriyor. İntihar aklı başında bir insanın düşünebileceği bir şey değil. Haksızlıklarla mücadele edelim ama intiharı homofobiyle ve homofobinin zorluklarıyla açıklamak kısacası benim tarzım değil ARTIK. Homo/transfobik heteroseksizm gidin intihar edin dese bile intihar edilmez be! Yıllar önce bir psikologla yapılan bir röportaj bu konudaki düşüncelerimi pekiştirmişti... Kişisel zafiyetlerin sebeplerini direkt/sadece toplumda aramak çok da sağlıklı neticelere ulaştırmaz bizi diye düşünüyorum.
Gerçekten hayattan vazgeçip intihar edenler olduğu gibi, sırf orasını burasını kesip veya birkaç hap içip intihara kalkışmış süsü verenler var kendilerine, veya bir binanın tepesine çıkıp atarım bak kendimi diyenler de var. Ve bunu yineleyenler var. Bunları ben, hayatta gerçek anlamda varolma çabası göstermeyenlerin dikkat çekme yoluyla varolmaya çalışmaları olarak görüyorum. Bu dikkat çekmeye çalışma çabaları bir gün başa iş açabilir ve en önemlisi insanların kendilerinden soğumasına sebep olur bu zaman kaybettirici şeyler. Yaşa ya, yaşa! Bu şansı herkes yakalayamaz. Unutmayın ki bu dünyada homofobiden daha büyük sorunlar da var. Dünyayı kendi etrafınızda döndürmeyin. Bir de çoğunluk, intihar denemelerini intihar ettik diye açıklıyorlar. Sen intihar etsen yaşamazsın ki zaten. İntihar etmek demek, ölmek demek. İntihara kalkışmakla, intihar etmeyi birbirine karıştırmayalım. Adam karşıma geçmiş, intihar ettim diyor; yaşıyorsun ama! Her intihara kalkışanında aklında ölmek yoktur unutmayın! Bu tür insanlara dikkatli olun derin, akıllı olun derim, yaşama hakkına saygı gösterin derim. Anlaştık! mı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder